Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de; Takip dayanağı ilamda, tazminat ile ilgili olarak alacağın dava tarihinden itibaren mevduata uygulanan en yüksek faiz oranı üzerinden tahsiline karar verildiği görülmüştür. İcra Mahkemesine, merkez bankasınca, fiilen uygulanan değil, uygulanması muhtemel olan en yüksek mevduat faiz oranları bildirilmiştir. Yargılama aşamasında bilirkişiden alınan faiz hesabına yönelik raporun incelenmesinden, mahkemece; Dairemizin enflasyon geçiş dönemindeki ülke gerçekleri nazara alınarak uygulanan "en yüksek mevduat faizi oranlarının kamu bankalarından, sorulması" gerekeceği yönündeki görüşüne değer verilerek, kamu bankalarınca fiilen uygulanan en yüksek mevduat faiz oranı esas alınarak hüküm kurulmuştur. Ancak daha sonra Dairemizce bu görüş terk edilmiş olup, Yargıtay"ın diğer Daireleriyle içtihat birliği sağlanması ve ülkenin ekonomik gerçeklerine daha  uygun düşeceği görüşleriyle oluşturulan son içtihatlarına göre, mahkemece yapılması gereken iş, "hakkın doğum tarihinden itibaren birer yıllık devreler halinde mevduata fiilen uygulanan en yüksek faiz oranlarının, tarafların bildirdikleri bankalardan sorularak sonucuna göre bir karar vermek gerekirken, daha önceki içtihatlar doğrultusunda yazılı şekilde sonuca gidilmesi doğru değildir.
SONUÇ  : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 03.03.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.