Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/17371 Esas 2019/6988 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
5237 sayılı TCK.nın 245/1. madde ve fıkrasında; başkasına ait bir banka veya kredi kartını, her ne suretle olursa olsun ele geçiren veya elinde bulunduran kimsenin kart sahibinin veya kartın kendisine verilmesi gereken kişinin rızası olmaksızın bunu kullanarak veya kullandırarak kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerektiği, oluşa ve dosya kapsamına göre; sanığın olay günü ATM sırasında bekleyen şikayetçinin bankamatik kart ve şifresini vermesi ve para çekme konusunda yardım talebi üzerine kartı ATM cihazına sokarak şifresini girdiği ve işlem yapmaya çalışarak mağdurun hesabından kendi hesabına 600 TL para havale ettiği iddia olunan olayda, mağdurun hesabından para havale edildiğini farketmesi üzerine Vakıflar Bankası Tokat Şubesi"ne yaptığı başvuru üzerine 04.11.2014 tarihinde banka tarafından hesaba bloke konulduğunun anlaşılması karşısında; 24.10.2014 tarihinde hesabına geçen paranın ilk havale edildiği anda sanığın para üzerinde tasarruf imkanına sahip olup olmadığı, paranın sanığın hesabında kullanılabilir hale gelip gelmediğinin ilgili bankadan sorulması ve bu haliyle eylemin teşebbüs aşamasında kalıp kalmadığı kesin olarak belirlenmesi gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması;
Kabule göre de;
Sanık hakkında kurulan hükümde, tekerrüre esas alınan ilamda yer alan TCK.nın 106/1-1. maddesinde düzenlenen tehdit suçunun, hükümden sonra yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında, anılan hükme ilişkin, uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırılarak sonucuna göre tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 16.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.