Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/19007 Esas 2015/33128 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ve birleşen dava ile kıdemli işçiliği teşvik primi alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, çalışması boyunca bir kısım işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatil alacaklarını ve birleşen dava ile kıdemli işçiliği teşvik primi alacağını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, zamanaşımı ve husumet itirazında bulunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2.Davacı işçinin fazla çalışma alacağının hesaplanması hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacının davalı işveren işyerinde uygulanmakta olan toplu iş sözleşmesinden yararlandığı hususu tartışmasızdır. Ancak 01.03.2006 tarihinden önce yürürlükte olan toplu iş sözleşmelerinde daimi içiler ile geçici işçiler arasında ayrıma gidilmiş ve geçici işçilerin toplu iş sözleşmesinin sadece yemek yardımı ve ücret zammı başlıklı maddelerinden yararlanabilecekleri düzenlenmiştir. 01.03.2006 tarihinden sonraki toplu iş sözleşmelerinde ise geçici işçilerle daimi işçiler arasında herhangi bir ayrıma gidilmemiştir. Davacı 10.01.2008 tarihinde geçici işçilikten daimi işçiliğe geçmiş olup, 01.03.2006 tarihine kadar olan dönem bakımından, toplu iş sözleşmesinin fazla çalışma ücretine ilişkin olan düzenlemesinden faydalanması mümkün değildir. Bu durumda davacının 01.03.2006 tarihinden önceki fazla çalışma alacağı 4857 Sayılı İş Kanunu hükümlerine göre hesaplanmalıdır. Bu yön gözetilmeden, fazla çalışma alacağının tamamının toplu iş sözleşmesi hükümlerine göre hesaplanıp hüküm altına alınması isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 01.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.