MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanık hakkında tayin olunan cezanın miktarına göre müdafiin duruşmalı inceleme isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 318. maddesi uyarınca reddiyle, incelemenin duruşmasız olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin gerektiği, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 12/05/2015 gün ve 2014/4-655 Esas, 2015/152 sayılı Kararında da açıklandığı üzere kişiler arasında doğmuş bir alacak borç ilişkisine dayanmayan kazanç elde etme amaçlı ödünç para verme eylemlerinin tefecilik suçu kapsamında bulunduğu nazara alındığında, sanığın işlettiği iddia bayiinden veresiye iddia oynayan katılanın borçlarını zamanında ödeyememesi üzerine faiz işleterek tefecilik suçunu işlediği iddia ve kabul edilen olayda, sanık ile katılan arasında alım-satıma dayalı alacak borç ilişkisi mevcut olup faiz karşılığı ödünç para verilmesinin söz konusu olmadığı anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı tefecilik suçunun yasal unsurları oluşmadığından beraati yerine yanılgılı değerlendirme sonucunda yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre;
Sanığın değişik zamanlarda birden fazla kez katılana faizle borç para verdiği kabul edildiği halde hakkında TCK"nın 43/1. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanmaması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK’nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 24/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.