Mala zarar verme - hakaret - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/8821 Esas 2020/11698 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 125/1-4 ve 151/1. maddeleri kapsamındaki hakaret ve mala zarar verme suçlarının uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaşma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- Kabule göre de;
a) Katılanının kovuşturma aşamasındaki 13/01/2015 tarihli beyanında zararının sanık tarafından giderildiğini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, zararının ne zaman giderildiği sorularak, soruşturma aşamasında karşılanmış olması halinde TCK"nın 168/1., hüküm verilmeden önce karşılanması halinde TCK"nın 168/2. maddesi uyarınca indirim yapılması suretiyle sanık hakkında TCK"nın 168. maddesinin uygulanma olanağının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,

b) İnegöl 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 03/05/2007 karar tarihli ve 2006/629 Esas, 2007/320 Karar sayılı ilamından dolayı sanığın mükerrir olduğu belirtilmiş ise de, anılan ilamda birden fazla mahkumiyet hükmü bulunduğundan, 5275 sayılı Kanun"un 108/2.maddesi uyarınca daha ağır cezayı içeren hakaret suçundan verilen mahkumiyet hükmünden dolayı sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 03.11.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.