Danıştay 4. Daire 2019/2008 Esas 2021/3948 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/2008
Karar No : 2021/3948

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)

KARŞI TARAF (DAVACI) : ...

VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, ikinci el araç satışından elde ettiği ticari kazancı kayıt ve beyan dışı bıraktığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporlarını dayanak alan takdir komisyonu kararlarına istinaden re'sen tarh edilen 2005 yılı gelir vergisi ve 2005/10-12 dönemi geçici vergi ile bir kat kesilen vergi ziyaı cezalarının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesinin temyize konu kararıyla; yapılan inceleme sırasında alınan beyanlar, noterlikçe verilen cevabi yazılar ile davacının 2005 yılında araç satışı nedeniyle kestiği faturaların sayısının uyumlu olması, davacının alınan ifadesinde beyan ettiği üzere yatan paraların bir kısmının önceki faaliyetine ilişkin olarak müşterilerinin borçlarına mahsuben yatırdıkları paralar olduğu, bir kısmının ise esnaf arkadaşlarına gönderilen paralar için hesaplarını kullandırması nedeniyle yatırılan paralar olup olmadığı hususunda bir araştırma yapılmaması, banka ya da posta çeki hesabına parayı yatıran kişiler nezdinde bir araştırma ve inceleme yapılmadan bunların tamamının (banka hesabındaki nakit yatanlar hariç) araç satışından kaynaklandığının kabul edildiği, dolayısıyla davacının 2005 hesap döneminde, beyan edilenler dışında, ikinci el araç satışı yaptığı ve bu araç satışlarından ticari kâr elde ettiği hususunun somut, varsayım ve kanaatten uzak bir şekilde ortaya konulamadığı, buna göre, yeterli inceleme ve tespitler yapılmadan düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak takdir komisyonunca bulunan fark matrah üzerinden yapılan dava konusu cezalı tarhiyatta hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Hakkında düzenlenen vergi inceleme raporları ile ikinci el araç satışından elde ettiği bir kısım hasılatı kayıt ve beyan dışı bıraktığı tespit edilen davacı adına yapılan cezalı tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı, temyize konu kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 13/09/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY :
Davacı adına, ikinci el araç satışından elde ettiği ticari kazancı kayıt ve beyan dışı bıraktığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporlarını dayanak alan takdir komisyonu kararlarına istinaden re'sen tarh edilen 2005 yılı gelir vergisi ve 2005/10-12 dönemi geçici vergi ile bir kat kesilen vergi ziyaı cezalarının kaldırılması istemiyle açılan davayı kabul eden Vergi Mahkemesi kararı davalı idarece temyiz edilmiştir.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3/B maddesinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin ise yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, iktisadi ticari ve teknik icaplara uymayan ve olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olduğu hüküm altına alınmıştır.
Dosyanın incelenmesinden, ikinci el araç alım satım komisyonculuğu faaliyetiyle iştigal davacının 2005 yılında sadece 20 adet fatura düzenlemesi, bunlardan da 12 tanesinin komisyon faturası olması, posta çek hesabına çok sayıda farklı isim tarafından değişik tutarlarda para yatırılması ve para yatıranların çoğunun birden fazla ayda düzenli şekilde para yatırması, bunlardan bir kısmının adına komisyon faturası düzenlenen şahıslarla aynı olması veya aynı soyadını taşıması, yine davacının banka hesabına çok sayıda farklı şahıs tarafından havale-eft gönderilmesi, çek-senet ödemesinde bulunulması, davacının ve yanında çalıştırdığı bir kişinin çok sayıda araba alım satım işleminde bulunması, davacıdan bu durumun açıklanmasının istenildiğinde, verdiği beyanlarının ekonomik koşullar ile teknik icaplara uygun olmaması, ayrıca tacir olan bir kişinin posta çek hesabı ile banka hesaplarına üçüncü şahıslar tarafından gönderilen/yatırılan paraların bir ticaret ilişkisinden kaynaklanmadığının ispatının da tacir olan kişiye ait olduğu, ancak dosyaya bu yönde herhangi bir bilgi ve belge sunulmadığı da dikkate alındığında, davacı hakkında yapılan cezalı tarhiyatın hukuka uygun olduğu sonucuna ulaşılmaktadır.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulü ve Vergi Mahkemesi kararının bozulması gerektiği görüşüyle, Daire kararına katılmıyorum.