Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2020/9503 Esas 2020/5039 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANTALYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 3. HUKUK DAİRESİ
VEK.AV....

Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen itirazın iptali davasının kabulüne verilen hüküm hakkında bölge adliye mahkemesi tarafından yapılan istinaf incelenmesi sonucunda; davalılar vekilinin istinaf başvurusunun kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili temyiz edilmesi üzerine; dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dava, davacı şirket tarafından işletilen özel okulda davalıların çocuklarının eğitim görmesi sebebiyle ödenmeyen eğitim öğretim ücretinden kaynaklanan 82.919,28 TL asıl alacak, 327,13 TL işlemiş faiz olmak üzere toplamda 83.246,41 TL alacağın tahsili için başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istemine ilişkindir.
İlk derece Mahkemesince, davanın kabulü ile Isparta 3. İcra Dairesinin 2016/4570 Esas sayılı dosyası ile yapılan icra takibine davalıların itirazlarının iptali ile takibin devamına, takibe konu asıl alacağın %20 "si oranındaki icra inkar tazminatının davalılardan alınarak davacıya verilmesine, karar verilmiş; karara karşı davalılar vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesince, davalıların istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak esas hakkında yeniden hüküm kurulmasına, davanın kısmen kabulü ile davalıların Isparta 3.İcra Müdürlüğünün 2016/4570 Esas sayılı dosyasına yaptığı itirazlarının 72.420,68 TL asıl alacak, 142,85 TL işlemiş faiz olmak üzere toplam 72.563,53 TL alacak yönünden iptali ile takibin bu miktar üzerinden devamına, asıl alacak tutarına takip tarihinden itibaren %9 ve değişen oranlarda yasal faiz işletilmesine, itiraz edilen ve haksız çıkılan asıl alacağın %20"si oranında 14.484,13 TL icra inkar tazminatının davalılardan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine, karar verilmiştir.
Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesinin kararı süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
6763 sayılı yasa ile 6100 sayılı HMK"na eklenen geçici 1. madde uyarınca, aynı kanunun 362. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, yeniden değerleme oranına göre 01.01.2020 tarihinden itibaren 72.070,00 TL’na çıkarılmıştır. Davacı tarafından temyize konu edilen miktar 10.682,88 TL olup, karar tarihi (02.07.2020) itibarıyle 58.800,00 TL’nı geçmediğinden HMK.nun 362/1-a maddesi gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine gönderilmesine, kesin olmak üzere 29/09/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.