2863 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/2712 Esas 2020/577 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 73, TCK’nın 62, 53, 58/1-6. maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü sanığın ikametinde yapılan aramada ele geçirilen ve 2863 sayılı Kanun kapsamında kaldığı anlaşılan tarihi eserlere ilişkin olarak sanığın aşamalardaki savunmalarında, suça konu eserleri hayvan otlatırken bulduğunu ve 4 yıldır da kendisinde olduğunu beyan etmesi karşısında, 2863 sayılı Kanunun 4/1. maddesinde sözü edilen “bulma” olgusunun gerçekleştiği ve aynı maddede öngörülen zorunluluğa aykırı olarak süresi içerisinde yetkili mercilere bildirilmediği, bu niteliğiyle eylemin aynı Kanunun 67/1. maddesinde düzenlenen "haber verme zorunluluğuna aykırılık" suçunu oluşturduğu gözetilmeksizin, sanık hakkında 2863 sayılı Kanunun 73/1. maddesi uyarınca hüküm tesisi,
Kabule göre de;
1- 2863 sayılı Kanunun 73. maddesinde hapis ve adli para cezasının birlikte öngörülmesine rağmen sanığın sadece hapis cezası ile cezalandırılması,
2- Bilirkişi raporuyla 2863 sayılı Kanun kapsamında kaldığı anlaşılan eserlerin Müze Müdürlüğüne teslimine karar verilirken dayanak kanun maddesinin 2863 sayılı Kanunun 75. maddesi yerine aynı Kanunun 73. maddesi olarak yanlış gösterilmesi,
3- Bilirkişi raporunda haklarında değerlendirme yapılamadığı belirtilen 3 metal objenin akıbeti hakkında karar verilmemesi,
4- T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 16/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.