MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında müştekiye karşı 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesi uyarınca basit kasten yaralama, TCK"nin 125. maddesi uyarınca hakaret ve TCK"nin 106/1-1. cümlesi gereğince tehdit suçlarından kamu davası açıldığı, suç tarihinde tehdit suçunun uzlaşma kapsamında bulunmaması ve 5271 sayılı CMK"nin 253/3. maddesi gereğince, basit yaralama suçunun da tehdit suçu ile birlikte işlenmesi nedeniyle, sanığın üzerine atılı basit yaralama suçunun da uzlaşma kapsamında bulunmadığı anlaşılmış ise de; TCK"nin 106/1-1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaştırma kapsamında kaldığı ve ayrıca tehdit ve hakaret suçlarından da beraat ettiği, bu nedenle CMK"nin 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının ortadan kalktığı, sanığın mahkumiyetine karar verilen ve temyiz incelemesine konu edilen basit kasten yaralama suçunun uzlaştırmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla; sanık ile müşteki arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu,
Kabule göre ise;
2) Tarafların aynı yüksek okulda öğrenim gördüğü, sanığın aşamalarda müştekinin kız arkadaşına cep telefonundan cinsel içerikli kısa mesajlar gönderdiğini öğrenmesi üzerine bu hususta çıkan tartışmada müştekiyi yaraladığını savunduğu, müştekinin ise sanığın kendisine kız arkadaşı ile görüşüp görüşmediğini sorduğu ve görüştüğünü doğrulaması üzerine sanık tarafından saldırıya uğradığını beyan ettiği ve karşılıklı kavga şeklinde gerçekleşen olayda, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarihli ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu hal nedeniyle sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışmasız bırakılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 19.06.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.