Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/5751 Esas 2019/13124 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5751
Karar No: 2019/13124
Karar Tarihi: 19.06.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/5751 Esas 2019/13124 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 5237 sayılı TCK'nin 86/2 ve 86/3-a maddeleri uyarınca sanık hakkında basit kasten yaralama ve TCK'nin 106/1-1. cümlesi gereğince tehdit suçlarından kamu davası açıldığını belirtti. Sanığın üzerine atılı kasten yaralama suçu bağımsız olarak nüfus kayıt örneğine göre müşteki ile aralarında resmi nikah bulunmaması nedeniyle uzlaşma kapsamında kaldığı ancak suç tarihinde tehdit suçunun uzlaşma kapsamında bulunmaması nedeniyle sanığın bu suçtan da beraat ettiği ifade edildi. Ancak tehdit suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesine göre uzlaştırma kapsamında kaldığı ve ayrıca tehdit suçundan da beraat ettiği belirtildi. Bu nedenle sanık hakkında mahkumiyet kararı verilen ve temyiz incelemesine konu edilen basit kasten yaralama suçunun uzlaştırmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla, dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi ve uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devam edilerek hüküm kurulması gerektiği belirtildi. Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu ve bu nedenle hükümde bozma kararı verildiği ifade edildi. Kararda geçen kanun maddeleri 5237 sayılı TCK'nin 86/2, 86/3-a, ve 53. maddeleri, TCK'nin 106/1-1. cümlesi, 5271 say

3. Ceza Dairesi 2019/5751 E. , 2019/13124 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında koşulları oluştuğu halde ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
1) Sanık hakkında müştekiye karşı 5237 sayılı TCK"nin 86/2 ve 86/3-a maddesi uyarınca basit kasten yaralama ve TCK"nin 106/1-1. cümlesi gereğince tehdit suçlarından kamu davası açıldığı, sanığın üzerine atılı kasten yaralama suçu bağımsız olarak nüfus kayıt örneğine göre müşteki ile aralarında resmi nikah bulunmaması nedeniyle uzlaşma kapsamında kalsa da; suç tarihinde tehdit suçunun uzlaşma kapsamında bulunmaması ve 5271 sayılı CMK"nin 253/3. maddesi gereğince, basit yaralama suçunun da tehdit suçu ile birlikte işlenmesi nedeniyle, sanığın üzerine atılı basit yaralama suçunun da uzlaşma kapsamında bulunmadığı anlaşılmış ise de; TCK"nin 106/1-1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaştırma kapsamında kaldığı ve ayrıca tehdit suçundan da beraat ettiği, bu nedenle CMK"nin 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının ortadan kalktığı, sanığın mahkumiyetine karar verilen ve temyiz incelemesine konu edilen basit kasten yaralama suçunun uzlaştırmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla; sanık ile müşteki arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu,
Kabule göre ise;
2) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 19.06.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.