MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 20/11/2015 gününde verilen dilekçe ile hakaret sebebiyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08/03/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm ve davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, hakaret sebebiyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davacının, olay tarihinde Yapı Kredi Bankası ... Şubesinde kobi portföy yönetmeni olarak çalıştığını, davalı ..."ın, anılan şubenin müşterisi olan ... Mağazacılık Ltd. Şti...com adlı şirketten internet üzerinden kredi kartı ile yaptığı alış-verişe ilişkin işlemin iptali ile ödenen meblağın kendisine iadesi için şubeye başvuru yaptığını, talebinin, davacı tarafından zamanında yerine getirilmediği ve kendisi ile yeterince ilgilenilmediği iddiası ile sosyal medya üzerinden, "Yapı Kredi ... şubeniz çalışanı ... bir buçuk aydır işini yapmıyor, kendi müşterisi ile birlikte bizi dolandırıyor, Yapı Kredi çalışanı ... kendi müşterisi ile birlikte karttan çekin yapılan müşterili dolandırıyor." ve "Yapı Kredi çalışanı ... Şubesi ... kendi sahtekar müşterisi ile birlikte bizi dolandırıyor." şeklinde paylaşımlarda bulunmak suretiyle davacının kişilik haklarına saldırıda bulunduğunu belirterek manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6098 sayılı TBK m. 58 hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olayda; olay tarihi, olayın gelişim şekli, yazılan ifadelerin ağırlığı nazara alındığında hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Davacı yararına daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte açıklanan sebeple davacı yararına BOZULMASINA, (1) nolu bentte açıklanan nedenle davalının tüm ve davacının diğer temyiz itirazlarının reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 24/10/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.