Hukuki Alacağın Tahsili Amacıyla Tehdit - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2019/2126 Esas 2021/1139 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2126
Karar No: 2021/1139
Karar Tarihi: 28.01.2021

Hukuki Alacağın Tahsili Amacıyla Tehdit - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2019/2126 Esas 2021/1139 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, birlikte hareket ederek ve silah kullanarak hukuki alacağın tahsil amacıyla tehdit suçunu işleyen sanığın mahkumiyetine karar verdi. Ancak, tekerrür hükümlerinin uygulanmasında yapılan hatalar ve yargılama giderlerinin sanıklar arasında eşit olarak paylaştırılmaması gibi nedenlerle hüküm bozuldu. Yeniden yargılama yapılmasına gerek olmadığı için, TCK'nın 58. maddesi uyarınca verilen hüküm fıkrasından çıkarıldı ve yargılama giderleri ayrı ayrı yükletildi. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı TCK'nın 43/1 maddesi, 29/1 maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 326/2. maddesi belirtilmiştir.

6. Ceza Dairesi 2019/2126 E. , 2021/1139 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hukuki Alacağın Tahsili Amacıyla Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08.05.2012 tarih, 2012/3-153 Esas- 2012/179 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa adli sicil kaydı okunduğu için TCK"nın 58. maddesinden ek savunma hakkı verilmesine gerek bulunmadığından tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Mağdurlara karşı alacağın tahsil amacı ile tehdit suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte ve silahla işlendiğinin anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 43/1 maddesinin uygulanmaması ve mağdur ile aralarındaki hukuki ilişkiyi oluşturan borcun ödenmemesinin ayrıca haksız tahrik oluşturduğu şeklinde yasal olmayan gerekçe ile uygulama yeri bulunmadığı halde, aynı Yasanın 29/1. maddesiyle cezadan indirim yapılması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre, suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usûl ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulamasına esas alınan Adana 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 06.04.2012 tarih, 2011/1761 Esas ve 2012/971 Karar sayılı, ilamının, davaya konu olayın suç tarihi olan 28.07.2012 tarihinden sonra 29.12.2012 tarihinde kesinleştiği, bu nedenle anılan ilamın tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
2-Suçu birlikte işleyen sanıkların neden oldukları yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları yerine, 5271 sayılı CMK"nın 326/2. maddesine yakırı biçimde "Yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak tahsil edilmesi" biçiminde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması ve "Yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak tahsiline" ilişkin bölüm çıkarılarak
yerine, "sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderinin ayrı ayrı yükletilmesine" tümcesi yazılmak suretiyle, eleştiri dışında, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.01.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.