Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/5618 Esas 2019/13094 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5618
Karar No: 2019/13094

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/5618 Esas 2019/13094 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara göre, sanık hastanede görevli güvenlik görevlisi olarak muayene sırasında mağdurun sırası geçmesi nedeniyle tartışma çıkması sonucu birbirlerini darp etmiştir. Mahkeme, sanığın meşru savunma sınırları içinde kaldığı gerekçesiyle \"ceza verilmesine yer olmadığına\" ancak bu kararın 5237 sayılı TCK'nin haksız tahrik hükümlerinin de tartışılması gerektiğinden eksik olduğuna karar vermiştir. Bu nedenle, kararın bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır. Kanun maddeleri olarak ise TCK'nin 29. maddesi haksız tahrik suçunu düzenlerken, meşru müdafaa ise TCK'nin 25/1. maddesi kapsamında değerlendirilmiştir. CMK'nin 223/2-c maddesi ile karar verilmesine yer olmadığına dair kararın bozulması, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca gerçekleştirilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/5618 E. , 2019/13094 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığına

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; olay tarihinde sanığın güvenlik görevlisi olarak görev yaptığı hastanede yoğunluk nedeni ile hastaların sırasına göre muayeneye almak için doktor ve sekretere yardım ettiği, mağdurun sırası geçtiği halde muayene için çağrılmaması nedeniyle tartıma çıktığı, mağdurun ve tanık ..."in soruşturma aşamasında, “mağdurun neden çağrılmadığını yüksek sesle sorması üzerine sanığın "çok konuşma içeri gir." diyerek kolundan tutarak ittirdiğini ve karşılıklı olarak birbirini darp ettiklerini” beyan etmeleri, mağdur ve sanığın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandıkları anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin de tartışılarak sanık hakkında, üzerine atılı suçtan mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken eylemin meşru savunma sınırları içerisinde kaldığından söz edilerek yazılı şekilde karar verilmesi,
2) Kabule göre; sanığın eylemi 5237 sayılı TCK"nin 25/1. maddesi gereğince meşru müdafaa sınırları içinde kaldığından, 5271 sayılı CMK"nin 223/2-d maddesi uyarınca sanık hakkında "beraat" kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden CMK"nin 223/2-c maddesi uyarınca "ceza verilmesine yer olmadığına" dair karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 19.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.