Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2013/14061 Esas 2014/7647 Karar Sayılı İlamı

Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davac Başkanlığı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki belgeler okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2013 yılı için, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. Maddesindeki atıf gözetilerek, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1820,00 TL olarak değiştirmiştir.
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde  temyiz (kesinlik) sınırının alacağın tamamı gözetilmesi; tamamı dava edilen bir alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesindeki atıf gözetilerek, HUMK"nun 427. maddesi hükmü gereğidir.
Somut olayda, davaya konu edilen alacağın tamamı 928,81-TL olup, davacı vekilince 743,05-TL"sinin davaya konu edildiği, alacağın tamamı ve talep edilen miktarın yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davacı Başkanlığı vekilinin temyiz dilekçesinin, miktar itibariyle kesinliği nedeniyle reddi gerekir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 03.04.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi