Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3128 Esas 2020/68 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3128
Karar No: 2020/68
Karar Tarihi: 13.01.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3128 Esas 2020/68 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Çarşamba Ağır Ceza Mahkemesi'nin kararıyla, sanığın uyuşturucu madde bulundurduğu suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandığı ancak bu tedbirin ihlal edildiği gerekçesiyle mahkum edildiği belirtilmiştir. Ancak sanık hakkında daha önce aynı suçtan başka bir davada mahkumiyet hükmü verilmiş ve tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamıştır. Bu nedenle, Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasına göre sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmadığı bildirilmiştir. Dolayısıyla, sanık hakkındaki bu suçtan doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanması ve bu tedbirin ihlali sonrasında yargılamaya devam edilerek mahkumiyet hükmü verilmesi yasalara uygun görülmüştür. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin kararı dikkate alınarak, sanık hakkında TCK'nın 53. maddesinin uygun görüldüğü belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi, TCK'nın 191. maddesi ve 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddesi ve TCK'nın 53. maddesi olarak belirtilmiştir.

10. Ceza Dairesi 2019/3128 E. , 2020/68 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ÇARŞAMBA Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Olaya ilişkin soruşturma evrakının UYAP sisteminde mevcut olduğu anlaşıldığından, tebliğnamede yer alan bu yöndeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 13/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.