Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4713 Esas 2020/553 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçu TCK"nın 89. maddesinde hükme bağlanmış olup aynı maddenin 5. fıkrası gereğince, 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç şikayete tabi olduğu, vekaletnamesinde şikayetten vazgeçme yetkisi bulunan katılan vekilinin hükümden sonra temyiz aşamasında 30.08.2016 havale tarihli dilekçe ile sanık hakkındaki şikayetlerinden vazgeçtikleri, tebliğnamede katılanın şikayetinden vazgeçildiği belirtilmiş ve tebliğname sanığa usulüne uygun tebliğ edilmiş olmakla, sanığın şikayetten vazgeçmeden haberdar olduğu ve sanığın buna ilişkin itirazının bulunmadığı, dosya içeriği itibariyle de CMK"nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartların bulunmadığı anlaşılmakla; hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık hakkındaki davanın TCK"nın 73/4. ve CMK"nın 223. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE; 16.01.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.