MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ... hakkında, Yargıtay 17. Ceza Dairesi’nin 26/12/2018 tarihli, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak sanığa tebliğ edilmesi gerektiğine ilişkin vermiş olduğu iade kararı üzerine, cezaevinde bulunan sanığa, gerekçeli kararın cezaevi aracılığı ile 05/02/2019 tarihinde okunup anlatılmak suretiyle CMK 35/3-f’de belirtilen usulüne uygun bir şekilde tebliğ edildiği, sanığın yasal süre içerisinde temyiz dilekçesi sunmaması üzerine, mahkemesince diğer sanıkların temyiz talepleri hakkında inceleme yapılması için dosyanın Yargıtay’a gönderildiği, sanık ... yönünden de kararın bu şekilde kesinleştiği, temyiz eden diğer sanıklar yönünden Yargıtay 17. Ceza Dairesi’nce 25.04.2019 günü bozma kararı verildiği, ancak; sanığın 09/05/2019 tarihli dilekçesi ile mahkemeden yeniden yargılanma talebinde bulunduğu, mahkemesince yapılan değerlendirme sonucunda gerekçe belirtmeksizin kararın sanığa usulüne uygun olarak tebliğ edilmediği belirtilerek, infazın durdurulması ve gerekçeli kararın sanığa tebliğ edilmesine ilişkin 15/05/2019 tarihli ek karar verildiği, sanığa ek karar ile birlikte gerekçeli kararın yeniden bulunduğu cezaevinde 22/05/2019 tarihinde tebliğ edildiği ve sanığın 25/05/2019 tarihinde temyiz dilekçesi sunduğunun anlaşılması karşısında; sanığa 05/02/2019 tarihinde yapılan tebliğin usulüne uygun olduğu ve temyiz edilmeksizin kesinleşme sonrası gerekçesiz 15/05/2019 tarihli ek kararın yok hükmünde olduğunun kabulü ile, 05/02/2019 tarihinde tefhim edilen hükmü 5320 sayılı Kanunun 8/1 maddesi delaletiyle halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 310/1 maddesinde öngörülen 1 haftalık yasal süreden sonra 22/05/2019 tarihinde temyiz eden sanık ...’nın temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1 maddesi delaletiyle halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 02/11/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.