22. Ceza Dairesi Esas No: 2015/4444 Karar No: 2015/6446 Karar Tarihi: 03.11.2015
Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/4444 Esas 2015/6446 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Adana 5. Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği karara göre, suçlu olarak görülen A. D. ve F. Ö.'nün savunmalarının aksine, sahipli olduklarını bildikleri hurda inşaat malzemelerini çaldıkları anlaşılamadığı için beraat etmeleri gerektiği belirtildi. Ancak yerel mahkeme bu sanıkları suçlu buldu ve mahkumiyet kararı verdi. Bu kararın temyiz edilmesi sonrasında da, Yargıtay 22. Ceza Dairesi kararı bozdu ve sanıkların beraat etmelerine karar verildi. Kanun maddesi olarak, hırsızlık suçunu düzenleyen Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesi kullanıldı.
22. Ceza Dairesi 2015/4444 E. , 2015/6446 K.
"İçtihat Metni"
Tebliğname No : 6 - 2011/96854 MAHKEMESİ : Adana 5. Asliye Ceza Mahkemesi TARİHİ : 04/11/2010 NUMARASI : 2009/1426 (E) ve 2010/1084 (K) SUÇ : Hırsızlık
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü: Müştekinin kovuşturma aşamasındaki ifadesinde suça konu inşaat demiri ve beton kalıplarının hurda niteliğinde olup ekonomik değerinin bulunmadığını ve birilerine vermek üzere yol kenarına koyduğunu belirtmesi karşısında; olay günü birlikte kağıt ve hurda malzeme toplamakta olan sanıkların, olay yeri krokisine göre kapısı bulunmayan inşaat sahasının içerisinden aldıkları ve ihbar üzerine yakalandıklarında el arabalarında ele geçirilen ve sanıkların yer göstermesi sonucu mağdura teslim edilen hurda inşaat malzemelerini açık alanda görüp sahipsiz sanarak aldıkları şeklindeki suçu inkâra yönelik savunmalarının aksine, bu malzemeleri sahipli olduklarını bilerek aldıklarına ve suç kastı ile hareket ettiklerine ilişkin, mahkûmiyetlerine yeterli, şüpheden uzak, somut ve kesin deliller elde edilememiş olduğu anlaşıldığından, sanıkların üzerine atılı suçtan beraatleri yerine yazılı şekilde mahkûmiyetlerine karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, sanıklar A.. D.. ve F.. Ö.."in temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin istem gibi BOZULMASINA, 03/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.