MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili dava dilekçesinde, yönetim planının 7. maddesinin, birleşen davada ise 3. maddesinin değiştirilmesini ve tapuya tescilini istemiştir. Mahkemece asıl davanın kabulüne, birleşen davanın reddine karar verilmiş, hüküm davalılar ve davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz istemlerinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili asıl dava dilekçesinde, anataşınmazın yönetim planının 7.maddesinde ana binanın bahçesinde 9 numaralı daire hariç diğer dairelerin araba koyamayacaklarının, birleşen dava dilekçesinde ise, yönetim planının 3. maddesinde yakıt, elektrik ve su masraflarının daire sayısına bölüneceğinin düzenlendiğini ve yönetim planının değiştirilmesi için toplantı yapılamadığını, her iki maddenin yasaya aykırı olduğunu beyanla yönetim planının asıl davada 7.maddesinin, birleşen davada 3.maddesinin değiştirilmesine karar verilmesini ve tapuya tescilini istemiş, mahkemece yönetim planının 3.maddesinin yasaya aykırılık teşkil etmediği gerekçesi ile birleşen davanın reddine, ortak alanların yalnız bir bağımsız bölüm malikine tahsis edilemeyeceği gerekçesi ile asıl davanın kabulü ile yönetim planının 7.maddesinin iptaline karar verilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerinin incelenmesinden, dava konusu anataşınmazda 9 bağımsız bölüm olduğu, 14.01.1981 tarihli yönetim planının ve 24.11.2000 tarihli ek yönetim planının tapuya işlendiği, 1981 tarihli yönetim planının 3. maddesinin son cümlesinde “yakıt, elektrik ve su masraflarının daire sayısına bölünür”, 7.maddesinin son cümlesinde ise “bahçede 9 numaralı daire hariç diğer daireler araba koyamazlar ve park edemezler”
2000 tarihli ek yönetim planının 3. maddesinin son cümlesinde “yakıt (doğalgaz), elektrik ve su masrafları daire sayısına bölünür”, 7.maddesinin son cümlesinde ise “bahçedeki park yerleri ve müştemilat yoluna 9 numaralı daire hariç diğer daireler araba koyamazlar ve park edemezler, ettiremezler” şeklinde düzenlemelerin bulunduğu, ek yönetim planının o tarihteki bütün kat maliklerince oybirliği ile düzenlendiği (ve imza edildiği), davacının bağımsız bölümünü 10.12.2007 tarihinde satın aldığı anlaşılmaktadır.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun 28. maddesinde; yönetim planının yönetim tarzını, kullanma maksat ve şeklini ve yönetime ait diğer hususları düzenlediği, bütün kat maliklerini bağlayan bir sözleşme hükmünde olduğu, yönetim planının değiştirilmesi için bütün kat maliklerinin beşte dördünün oyunun gerektiği ve yönetim planında bu şekilde yapılan değişikliklerin bütün kat malikleriyle onların külli ve cüzi halefleri ile yönetici ve denetçileri bağladığı düzenlenmiş olup, yönetim planıyla ortak yerlerin kullanımı bir veya bir kaç kat malikine bırakılabilir. Dava konusu 7.madde ile bahçedeki park yerleri ve müştemilat yolunun kullanımı 9 numaralı daire malikine bırakıldığına göre, emredici hükümlere bir aykırılık bulunmadığından, sözü edilen maddenin Kat Mülkiyeti Kanununun 28. maddesine göre 4/5 çoğunluk ile alınacak bir kararla değiştirilmesi mümkündür. Bu nedenle yönetim planının 7.maddesinin değiştirilmesi yönündeki istemin reddi yerine, ortak alanların yalnız bir bağımsız bölüm malikine tahsis edilemeyeceği gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harçlarının istek halinde temyiz edenlere iadesine 30.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.