Özel belgede sahtecliik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/6176 Esas 2019/5477 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6176
Karar No: 2019/5477
Karar Tarihi: 20.06.2019

Özel belgede sahtecliik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/6176 Esas 2019/5477 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın özel belgede sahtecilik suçu işlediği iddiasıyla asliye ceza mahkemesinde yargılandığı ve suçlamaya ilişkin düşme kararının verildiği belirtilmektedir. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarihli kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK' nin 223. maddesinde yer alan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırı 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK'nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiği belirtilmiştir. 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3000 TL'ye çıkartılmış olması nedeniyle sanığın ön ödemeye esas alınan 1.056,00 TL’nin miktarı itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, sanık müdafinin temyiz isteminin reddedildiği ve kararın oy birliği ile alındığı belirtilmektedir.
Kanun Maddeleri:
- 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun 56/4. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendi
- 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/6176 E. , 2019/5477 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecliik
HÜKÜM : Düşme

Sanık hakkında 5809 sayılı Kanuna muhalefet suçundan verilen düşme kararına yönelik yapılan incelemede;
Mahkemece sanığın eyleminin 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’nun 56/4. maddesinde yazılı suçu oluşturduğuna ilişkin takdir ve kabulünde isabetsizlik bulunmadığı; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarihli 2011/3-222 Esas ve 2012/5 Karar, sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK"nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırı 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını belirleyeceği cihetle; 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3000 TL"ye çıkartılmış olması nedeniyle, sanık hakkında 5809 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan ön ödemeye esas alınan 1.056,00 TL"nin miktarı itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, sanık müdafinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 20.06.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.