22. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/20175 Karar No: 2019/6679 Karar Tarihi: 27.03.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20175 Esas 2019/6679 Karar Sayılı İlamı
22. Hukuk Dairesi 2017/20175 E. , 2019/6679 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, fazla mesai ile hafta tatili ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Taraflar arasında davacı işçinin fazla çalışma ücretinin hesabı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının İstanbul"da geçen çalışmaları için fazla mesai çalışmalarının somut olarak tespit edilemediği belirtilse de, hesaplamada davacının dava dilekçesindeki İstanbul ilinde 2011 ve 2012 yıllarında yaklaşık altı ay, her ay ikişer hafta süreyle görevlendirildiği şeklindeki beyanı dikkate alınmaksızın, bu süreler için de fazla mesai hesaplanmıştır. Tanık anlatımlarıyla tam olarak ispat edilemeyen İstanbul görevlendirmelerinde ki fazla mesailer için, dava dilekçesindeki beyan dikkate alınarak bu sürelerin hesaplamada dışlanması gerekmektedir. Yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup, kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının talep halinde ilgililere iadesine, 27.03.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.