Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/22775 Esas 2020/11598 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik temyiz incelenmesinde;
5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinin 5. fıkrasına göre verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararlar, aynı maddenin 12. fıkrası uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığı ve 5271 sayılı CMK"nın 264. maddesine göre de Kanun yolunun ve merciin belirlenmesinde yanılma başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından sanık müdafiinin temyiz dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için hükmün istem gibi incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2- Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet kararlarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde,
a. Sanık ...’nın aşamalarda değişen atfı cürüm niteliğindeki soyut iddiaları haricinde sanık ...’ün hırsızlık suçunu işlediğine dair mahkumiyetine yeterli her türlü şüpheden uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
b. Eylemin gerçekleştiği saatin tespitine ilişkin katılan ve tanığın beyanlarının duyumdan ibaret olması dikkate alındığında; suç tarihinde kış saati uygulaması da dikkate alınarak UYAP"tan alınan çizelgeye göre güneş batış saatinin 16:38 olduğu ve gece vaktinin saat 17:38’de başladığının anlaşılması karşısında; hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğine ilişkin kanıtlar denetime olanak verecek biçimde karar yerinde gösterilip tartışılmadan, sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerde 5237 sayılı TCK"nın 143. maddelesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
Kabule göre de;
c. Suç tarihinden önce yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 63. maddesi ile değişik TCK"nın 143. maddesi uyarınca, yarı oranında arttırım yapılması gerektiği gözetilmeden, 1/3 oranında artırım yapılmak suretiyle eksik ceza tayini,
d. 28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddeleri uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin isteme uygun olarak BOZULMASINA, 02.11.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.