Sahte fatura düzenleme - Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4796 Esas 2019/5465 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme, Defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Sahte fatura düzenleme suçundan: Beraat
Defter ve belgeleri gizleme suçundan: Mahkumiyet

I- “2006, 2007, 2008 ve 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme ” suçlarından kurulan beraat hükümlerine yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesi:
Sanık hakkında “2006, 2007, 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” suçlarından kamu davası açılmış ise de, atılı suçlara ilişkin verilmiş bir mütalaa bulunmadığı dikkate alınarak; öncelikle durma kararı verilip, 213 sayılı VUK"nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceğinin Vergi Dairesi Başkanlığından sorulması, her bir suç yönünden suç tarihlerinin ve zamanaşımı sürelerinin gerçekleşip gerçekleşmediğinin belirlenmesi, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken; “sahte fatura düzenleme” ve “sahte fatura kullanma” suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, “sahte fatura düzenleme” suçundan açılmış bir dava bulunmadığı gözetilmeden, yargılamaya devam edilip iddianame dışına çıkılarak hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
II- “Defter ve belgeleri gizleme” suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesi:
1. Defter ve belgeleri gizleme suçunun oluşabilmesi için, defter ve belgelerin vergi incelemesi amacıyla ibrazının istenmesi gerektiğinden, “defter ve belge isteme yazısının” aslının veya onaylı örneğinin getirtilip incelenerek, hangi takvim yılına ait defter ve belgelerin istendiğinin, defter ve belgelerin vergi incelemesi amacıyla istenip istenmediğinin belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2. Kabule göre;
a) 5237 sayılı TCK"nin 51/7. maddesinde "hükümlünün denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi veya kendisine yüklenen yükümlülüklere hâkimin uyarısına rağmen uymamakta ısrar etmesi halinde ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verileceğinin" belirtilmesi karşısında; mahkemece "sanığın denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde ertelenen cezanın tamamının infaz kurumunda çektirilmesine" karar verilerek infazın kısıtlanması,
b) Mahkûm olduğu uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının c bendinde yer alan hak yoksunluğunun kendi alt soyu üzerindeki yetkileri bakımından uygulanamayacağının gözetilmemesi,
c) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 20.06.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.