MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
KARAR DÜZELTME İSTEYEN :Davacı

Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; onanmasına dair Dairemizin 12.04.2018 gün ve 2016/16119 - 2018/4993 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2014 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ila 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
1- Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan karar düzeltme itirazları yersizdir.
2-Mahkemece davacı erkeğin açtığı boşanma davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına, ortak çocuğun velayetinin anneye, baba ile kişisel ilişki tesisine, tarafların tazminat taleplerinin reddine hükmedilmiş, verilen hüküm davacı erkek tarafından temyiz edilmiş, hükmün onanmasına karar verilmiş ve davacı erkek süresinde karar düzeltme isteğinde bulunmuştur.
Velayet düzenlemesi yapılırken göz önünde tutulması gereken temel ilke, çocuğun "Üstün yararıdır" (Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme m. 3; Çocuk Haklarının Kullanılmasına ilişkin Avrupa Sözleşmesi m. 1; TMK m. 339/1, 343/1, 346/1; Çocuk Koruma Kanunu m. 4/b). Çocuğun üstün yararını belirlerken; onun bedensel, zihinsel, ruhsal, ahlaki ve toplumsal gelişiminin sağlanması amacının gözetilmesi gereklidir. Ana ve babanın yararları, boşanmadaki kusurları, sosyal konumları gibi durumları, çocuğun üstün yararını etkilemediği ölçüde göz önünde tutulur. Ortak çocuk 2008 doğumlu Utku, otizm hastası olup % 80 özürlü raporu bulunmaktadır. Mahkemece alınan ilk sosyal inceleme raporu sonrasında velayetin tedbiren davacı babaya verilmesine karar verilmiş, sonrasında alınan sosyal inceleme raporlarında da davacı babanın çocuğu ile ilgili olduğu, çocuğun bulunduğu ortamda mutlu olduğu, ihtiyaçlarının karşılandığı ve mevcut yaşam koşullarının ortak çocuğun gelişimini engelleyebilecek unsurları barındırmadığı bildirilmiştir. Bir kısım davacı tanıkları da çocuğun bakımı ile genelde babaannesinin ilgilendiğini, davalı annenin çocuğun bakımı ile ilgilenmediğini, çocuğa hakaret ettiğini, altına yaptığında çocuğa yemek vermediğini beyan etmişlerdir. Bu nedenlerle ve çocuğun uzun süredir baba yanında yaşadığı, bulunduğu ortama alıştığı da göz önüne alındığında ortak çocuk 2008 doğumlu Utku"nun velayetinin Türk Medeni Kanunu’nun 182 ve 336/2 maddeleri uyarınca davacı babaya bırakılması gerekirken annenin velayetine bırakılması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir. Ne var ki bu husus ilk inceleme sırasında gözden kaçırıldığından hükmün onanmasına karar verilmiştir. Davacı erkeğin karar düzeltme isteği bu yönden yerinde görülerek, kabulü ile, Dairemizin 12.04.2018 tarih, 2016/16119 esas ve 2018/4993 karar sayılı onama ilamının velayet yönünden kaldırılmasına, hükmün yukarıda gösterilen sebeple ortak çocuğun velayeti yönünden bozulmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 440/1-4 maddesi gereğince davacı erkeğin karar düzeltme isteğinin yukarıda gösterilen sebeple velayet yönünden KABULÜNE, Dairemizin 12.04.2018 tarih 2016/16119 esas ve 2018/4993 karar sayılı ilamının velayetin onanmasına ilişkin hükmünün KALDIRILMASINA, hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple velayet yönünden BOZULMASINA, bozma sebebine göre iştirak nafakasının incelenmesine yer olmadığına, davacı erkeğin diğer karar düzeltme istemlerinin ise yukarıda 1 bentte gösterilen sebeple REDDİNE, karar düzeltme harcının istek halinde yatırana geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi. 11.03.2019 (Pzt. )