Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6009 Esas 2019/5454 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/6009
Karar No: 2019/5454
Karar Tarihi: 20.06.2019

Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6009 Esas 2019/5454 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda sanığın sahte fatura kullanma suçundan mahkum edildiği belirtiliyor. Ancak mahkeme kararında bazı hatalar yapıldığı ve eksik araştırma ve inceleme sonucu hüküm kurulduğu ifade ediliyor. Kararda suça konu olan faturaları düzenleyen mükellefler hakkında düzenlenmiş vergi inceleme raporlarının ilgili vergi dairesinden getirtilmesi, aynı mükellefler hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması, faturaları düzenleyen şirket yetkililerinin tanık sıfatıyla dinlenmesi gerektiği belirtiliyor. Ayrıca kararda suç tarihinin hatalı verildiği, hüküm fıkrasının suç niteliğindeki karışıklıkların olduğu ve infaz kararının Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği belirtiliyor.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi
- CMK'nin 48. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2016/6009 E. , 2019/5454 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- 2008 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan açılan kamu davasında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından;
a) Suça konu olan faturaları düzenleyen mükellefler hakkında düzenlenmiş vergi inceleme raporlarının ilgili vergi dairesinden getirtilmesi,
b) Aynı mükellefler hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması; dava açılmış ise, dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu davayla ilgili belgelerin onaylı örneklerinin çıkartılarak dosya içine konulması,
c) Faturaları düzenleyen şirket yetkilileri veya kişilerin, CMK"nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak, tanık sıfatıyla dinlenmesi; kendilerinden, sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kime verdiklerinin, sanığı tanıyıp tanımadıklarının ve faturaların verilmesi konusunda sanığın bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
2- Kabule göre;
a) Hükmün gerekçesinde sahte fatura kullanma suçunun sübutu kabul edildiği hâlde, hüküm fıkrasında suçun “sahte fatura düzenleme ve kullanma” şeklinde nitelendirilmesi suretiyle hükmün karıştırılması,
b) Suça konu olan faturaların KDV indiriminde kullanılması nedeniyle, en son tarihli faturaya göre “25.01.2009” olan suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında “2008” şeklinde yanlış gösterilmesi,
c) 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı hakları kullanmaktan yoksunluğun, sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar, altsoyu dışında kalan kişiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 20.06.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.