MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacılar ... ve diğerleri vekilleri Avukat ... tarafından, davalılar ... ve .... Büyükşehir Belediyesi aleyhine 30/06/2014 gününde verilen dilekçe ile trafik kazasından kaynaklanan manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 09/02/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların tüm, davacıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacıların diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, trafik kazasından kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili, davalılardan ...’ın, diğer davalı ... Belediyesinde otobüs şoförü olarak çalıştığını, 16/02/2011 tarihinde davalı sürücü...’ın sevk ve idaresindeki belediye otobüsü ile kontrolsüz şekilde hareket ederek duraktan yola çıktığı sırada, yaya olarak karşıya geçmeye çalışan davacıların annesi ...’e çarparak ölümüne sebebiyet verdiğini, meydana gelen kaza nedeniyle davalılardan...’ın ceza mahkemesinde yargılandığını ve cezalandırılmasına karar verildiğini belirterek oluşan manevi zararın tazmini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece, dava konusu olaya ilişkin yürütülen ceza dosyasında alınan bilirkişi raporunda davalı sürücünün asli kusurlu, müteveffa ....’in kusursuz olduğunun tespit edildiği, ceza mahkemesince, bu rapora dayanılarak hüküm tesis edildiği, verilen kararın Yargıtay tarafından onararak kesinleştiği, davalılardan....’ın %100 kusurlu hareketiyle davacıların annesi...’e çarparak vefat etmesine neden olduğu, bu nedenle davacıların manevi zararının doğduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte olan 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 47. maddesi (6098 sayılı TBK m. 56) hükmüne göre hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Somut olayda; olay tarihi, olayın oluş şekli, eylemin niteliği, davalılardan ....’ın kusur durumu ve yukarıdaki ilkeler göz önüne alındığında davacılar yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Mahkemece, daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Kararın açıklanan nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacılar yararına BOZULMASINA, davalıların tüm, davacıların diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davacılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 23/10/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.