MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde olarak pazarlama elemanı olarak çalıştığını, ve davalı şirket adına kayıtlı araç ile ... ili ve çevre illerinde soğuk satış usulü ile satış yaptığını, haftanın altı günü 09.00-21.00 saatleri arasında çalıştığını, ayda iki üç defa gittiği illerde üç dört gün kaldığını, bu illerden dönüş zamanlarında saat 23.00’te evine ulaşabildiğini, ayrıca ayda bir iki pazar çalıştığını, iş sözleşmesinin davacı tarafından fazla çalışma, hafta tatili ve resmi tatil ücretlerinin ödenmemesi üzerine ... 1. Noterliği’nin 03.09.2012 tarihli ihtarnamesi ile haklı sebeple feshedildiğini ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin alt bayilerce işyerine teslim edilmek üzere verilen bedelleri teslim etmemesi, hesap mutabakatına yanaşmaması, görevini kötüye kullanması sebebiyle İş Kanunu’nun 25/2 madde hükmü gereğince 03.09.2012 tarihli ihtarname ile haklı sebeple feshedildiğini, davacının fazla çalışma yaptığına ilişkin iddialarının gerçek dışı olduğunu, şirket merkezinin ... ilçesinde olduğunu, davacının ise ...’da ikamet ettiğini, genelde ... ilindeki bayileri ziyaret ettiği için mesaisine dilediği saatte başladığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Satış temsilcilerinin fazla çalışma yapıp yapmadıkları hususu, günlük faaliyet planları ile iş çizelgeleri de dikkate alınarak belirlenmelidir.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece tanık anlatımları doğrultusunda düzenlenen bilirkişi raporuna itibar edilerek davacının fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, tanık anlatımları ve yapılan işin niteliği dikkate alınarak satış elemanı olarak çalışan davacının haftanın dört günü 09.00-17.00 saatleri arasında, haftanın iki günü ise 09.00-21.00 saatleri arasında çalıştığı, böylece haftada üç saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Ne var ki, bilirkişi raporunda benimsenen çalışma düzeni dosya kapsamına uygun düşmemektedir. Raporda da isabetle belirtildiği gibi, dosyada davacının günlük ve haftalık iş programına ilişkin iş ve faaliyet çizelgesi, iş planı gibi herhangi bir bilgi veya belge bulunmamaktadır. Dinlenen davacı tanıklarının bir kısmı kendilerinin ofiste muhasebe biriminde çalıştığını, davacının ise satış işinde dışarıda çalıştığını, bu sebeple davacının çalışma düzeni ve çalışma saatleri konusunda bilgi sahibi olmadıklarını ifade etmiştir. Davacı tanığı ..., davacı ile aynı işyerinde çalışmadığından tanığın anlatımına itibar edilmesi mümkün değildir. Tanık ... ise, “davacının haftanın bir iki günü şirkete uğradığını, bazen gündüz de uğradığını, akşam sekiz dokuz gibi uğradığının da olduğunu” beyan etmiş olup, tanığın davacının günlük ve haftalık çalışma düzeni ile ilgili net bir bilgisinin bulunmadığı anlaşılmaktadır. Hal böyle iken, davacının çalışma düzenini bilmeyen davacı tanıklarının soyut anlatımına itibar edilerek davacının haftada dört gün 08.00-17.00, diğer iki gün 09.00-21.00 saatleri arasında çalıştığı sonucuna varılması hatalıdır. Davalı tanıklarının da davacının çalışma düzenine ilişkin net ve somut bir beyanı bulunmadığı göz önüne alındığında, davacının fazla çalışma iddiasını ispatlayamadığı açıktır. Mahkemece ispatlanamayan fazla çalışma ücreti talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, hatalı hukuki değerlendirme yapılarak yazılı gerekçe ile kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
Temyiz edilen kararın yukarıda belirtilen sebeplerle bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hkmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.03.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.