Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17015 Esas 2020/1252 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/17015
Karar No: 2020/1252
Karar Tarihi: 21.01.2020

Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/17015 Esas 2020/1252 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karara göre, Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmü temyiz edilmiş ancak adli para cezasının miktarı kesin olduğundan temyiz kabiliyeti bulunmadığı belirtilerek sanığın temyiz talebi reddedilmiştir. Diğer temyiz sebepleri ise reddedilmiş, ancak sanığın uzlaşma sürecinde taraflar arasında uzlaştırma girişiminde bulunulmadığı, ve hapis cezasının para cezasına çevrildiği hükmün yasal olmadığı, adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceği ihtarı yapılmaması gibi nedenlerle karar bozulmuştur. Kararda yer verilen kanun maddeleri 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi, 5271 sayılı CMK'nin 6763 sayılı Kanun ile değişik 253 ve 254. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 86/1. maddesi, ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanun'un 106/3. maddesidir.

3. Ceza Dairesi 2019/17015 E. , 2020/1252 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten Yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında katılan ..."i kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında katılan ..."ü kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a)Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/1. maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçunun uzlaşmaya tabi olması karşısında, soruşturma ve kovuşturma aşamasında taraflara uzlaşmayı kabul edip etmediklerinin sorulmadığı anlaşılmakla, taraflar arasında öncelikle 5271 sayılı CMK"nin 6763 sayılı Kanun ile değişik 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma girişiminde bulunulması, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması üzerine yargılamaya devam olunarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği düşünülmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
b) Küçükçekmece 5. Sulh Ceza Mahkemesinin görevsizlik kararı vermeden önceki 19/06/2013 tarihli duruşmada katılanın herhangi bir zarar talebinin bulunmadığı gözetilmeksizin; hapis cezası suç işlemeyeceğine kanaat getirilerek TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca para cezasına çevrilen ve sabıkasız olan sanık hakkında, "Sanığın suçun işlenmesiyle mağdurun uğradığı zararı gidermediği anlaşıldığından" biçimindeki yasal olmayan ve yetersiz gerekçe ile sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
c) 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 81. maddesi ile değişen 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanun"un 106/3. maddesi uyarınca hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceği ihtarının yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.