11. Hukuk Dairesi 2019/250 E. , 2019/7024 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 02/03/2017 tarih ve 2015/476 E- 2017/66 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince verilen 08/11/2018 tarih ve 2018/470 E- 2018/1162 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2008/41094, 2011/85689, 2009/33524 sayılı ve "digi print+şekil", "digital tile", "dıgıtal tıle+şekil" ibareli tanımış markaların sahibi olduğunu, davalı şirketçe yapılan 2014/30686 sayılı "uşak digital" ibareli marka başvurusuna iltibas, tanınmışlık ve kötü niyet vakıalarına dayalı olarak yapmış oldukları itirazın nihai olarak YİDK tarafından reddedildiğini ileri sürerek, davaya konu YİDK kararının iptalini ve başvuruya konu markanın hükümsüz kılınarak sicilden terkinini istemiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Şirket vekili, müvekkilinin seramik üreten bir şirket olduğunu, davaya konu başvuruda “Uşak” ibaresinin vurgulandığını, bu ibarenin yanına “digital” ibaresinin eklenmesi suretiyle hedef kitleye “digital ve son teknoloji ürünü” algısını yaratmaya çalıştığını, “digital” ibaresinin İngilizce bir kelime olduğunu, Türkçesinin "sayısal" anlamına geldiğini, kullanılma şekli ile cins, çeşit ve vasıf ifade ettiğini, dolayısıyla kimsenin tekeline bırakılamayacağını savunmuştur.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davalı markasının 19. sınıfa dahil ürünlerin tamamı ile 21. sınıfa dahil “Ev hayvanları için kafesler ve malzemeler, evlerde kullanılan bitki ve hayvan yetiştirme yerleri (akvaryumlar, vivaryumlar, terraryumlar), işlenmemiş cam, yarı işlenmiş cam, dekorasyon için cam mozaikler ve cam tozları (inşaat için olanlar hariç), cam yünleri (izolasyon ve tekstil amaçlı olmayan).” ürünleri üzerinde tescilinde 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında tescil engelinin bulunduğu, davacı tarafa ait redde mesnet markaların 556 sayılı KHK’nın 8/4. maddesi anlamında tanınmış olduğunun söylenemeyeceği, davalı tarafın marka tescil aşamasında 556 sayılı KHK’nın 35. maddesi kapsamında kötü niyetli olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davalı TPMK YİDK."in 2015-M-8219 sayılı kararının 19. sınıfa dahil ürünlerin tamamı ile 21. sınıfa dahil "ev hayvanları için kafesler ve malzemeler, evlerde kullanılan bitki ve hayvan yetiştirme yerleri, (akvaryumlar, vivaryumlar, terraryumlar) işlenmemiş cam, yarı işlenmiş cam dekorasyon için cam mozaikler ve cam tozları (inşaat için olanlar hariç), cam yünleri (izolasyon ve tekstil amaçlı olmayan)" mal ve hizmetleri yönünden kısmen iptaline, diğer davalının 2014/30686 sayılı markasının yukarıda zikredilen mal ve hizmetler yönünden hükümsüz kılınarak sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı taraf vekillerince ayrı ayrı istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle, taraf vekillerinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden taraflardan ayrı ayrı alınmasına, 11/11/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.
