1. Ceza Dairesi 2019/1776 E. , 2019/3914 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, kasten yaralama, tehdit
HÜKÜM : Sanık ... hakkında:
TCK"nin 86/2, 29/1, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince 1.500 TL. adli para cezası,
TÜRK MİLLETİ ADINA
Sanık ... hakkında; ... ...’ya yönelik basit yaralama, sanık ... hakkında; mağdurlar ... ve ...’a yönelik basit yaralama suçlarından verilen ve doğrudan adli para cezaları ile cezalandırılmasına dair mahkumiyet hükmü, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan CMUK"un 305/1. maddesi gereğince miktar itibariyle kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından, temyiz istemi suçun vasfına da yönelik olmadığından, sanıklar İsa, ... ve ... müdafilerinin bu suçlara yönelen temyiz taleplerinin CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE karar verilmiştir.
Gerekçeli kararda müsadereye ilişkin uygulama yapılırken müsadere maddesinin gösterilmemesi mahallinde tamamlanabilir eksiklik olarak görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ... hakkında; ... ...’ya karşı kasten öldürmeye teşebbüs, sanık ... hakkında; ... ...’ya karşı tehdit suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, haksız tahrik ve takdiri indirim sebeplerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, verilen hükümlerde bozma ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, Cumhuriyet savcısının; sanık ...’in ... ...’ya yönelik kastının yaralama olduğuna vesaireye, sanık ... müdafiinin; vasfa, haksız tahrik nedeniyle daha fazla indirim yapılması gerektiğine vesaireye, sanık ... müdafiinin; beraat etmesi gerektiğine, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine vesaireye, katılan sanık ... müdafiinin; sanık ... hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle; 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulamalar kanuna aykırı ise de bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, CMUK"un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak; hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nin 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 24/09/2019 tarihinde Üye ..."in, sanık ..."ın ... ..."ya karşı işlediği tehdit suçunun uzlaşma kapsamında kaldığı yönündeki oy çokluğu, diğer yönlerden oy birliğiyle karar verildi.
(M)
KARŞI OY:
Kardeş olan katılan sanıklardan ...’ın, katılan sanık ...’ya karşı kasten müessir fiilden TCK.nin 86/2. maddesi gereği kesin olduğu için temyize konu edilmeyen adli para cezası ile TCK.nin 106/1. maddesi kapsamında kalan ve yine CMK.nin 253/1,3. maddeleri gereği uzlaştırma kapsamında kalan tehdit suçunun bulunduğu, diğer katılan sanık ...’in ise sanık ...’ya karşı TCK.nin 106/1 ve 81, 35. maddelerinden mahkumiyetine karar verildiği, sanıklarımızdan ...’ın her iki eyleminin CMK.nin 253. maddesi kapsamında kalması karşısında tehdit suçundan uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiği halde sanık hakkında bu suçtan verilen mahkumiyet hükmünün onanmasının mevzuata uygun olmadığını, diğer sanık ...’in işlediği kabul edilen ve uzlaşma kapsamında bulunmayan adam öldürmeye teşebbüs suçunun sanık ...’ın uzlaşma kapsamındaki tehdit suçunu bu kapsamın dışına çıkarmayacağı kanaatiyle çoğunluğun bu yöndeki kararına muhalifim. Saygılarımla.
...
Muhalif Üye
