Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2019/3210 Esas 2019/10460 Karar Sayılı İlamı

12. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/3210
Karar No: 2019/10460
Karar Tarihi: 18.06.2019

Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2019/3210 Esas 2019/10460 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararında, bir ilamlı icra takibinde, asıl borçlu şirkete icra emri tebliğ edilmeden sadece şirket vekiline tebligat yapıldığı için, TCK’nın şahsiliği prensibi gereğince sanığın beraat etmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme, şikayetçi vekilinin temyiz nedenlerinin yerinde olmadığı gerekçesiyle temyiz davasını esastan reddetmiş ve kararını kanıtlar ve gerekçelerle açıklamıştır.
Kanun Maddeleri:
- 2004 Sayılı İcra ve İflas Kanunu
- Türk Ceza Kanunu’nun 20. maddesi (suçun kişiselliği ilkesi)

12. Hukuk Dairesi 2019/3210 E. , 2019/10460 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İcra Ceza Mahkemesi
ŞİKAYETÇİ :
SUÇ : 2004 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Beraat

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
İlamlı icra takibinin hukuki sonuç doğurması açısından ilamda yazılı borçlu şirket vekiline tebligat yapılması mümkün ise de TCK’nın 20. maddesi uyarınca cezaların şahsiliği prensibinin bir gereği olarak, asıl borçlu şirkete de tebligat yapılması zorunlu olup, asıl borçlu şirkete icra emri tebliğ olunmadığından sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle beraat kararı verilmesi sonucu itibariyle doğru olduğundan,
Eyleme ve yükletilen suça yönelik şikayetçi vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 18/06/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.