Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/13901 Esas 2020/11535 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b, 143. maddelerinde düzenlenen hırsızlık suçuna uyduğunun anlaşılması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11/12/2012 tarih ve 2012/1247 esas ve 2012/1842 karar sayılı kararında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinde düzenlenen “suçun gece vakti işlenmesi”nin suçun daha ağır ceza verilmesini gerektiren nitelikli hâli olması nedeniyle, aynı Kanun"un 66/3. maddesi uyarınca dava zamanaşımı sürelerinin hesabında dikkate alındığında, zamanaşımı süresinin dolmadığı belirlenerek tebliğnamedeki düşme düşüncesine iştirak edilmemiş; dosya içeriğine göre suçun gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,

2- Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın müştekiye karşı işlediği gece vakti iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 116/2-4. ve 151/1. maddelerinin gerektirdiği cezanın üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e, 66/2. maddeleri uyarınca hesaplanan 8 yıllık zamanaşımının, 05.03.2007 olan suç tarihinden sanığın savcı huzurunda ifadesinin alındığı 13.04.2015 tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından açılan kamu davalarının, 5271 sayılı CMK.’nin 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle istem gibi DÜŞÜRÜLMESİNE, 02.11.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.