Mala zarar verme suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 151/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Küçükçekmece 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/05/2019 tarihli ve 2018/983 esas, 2019/726 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Bakırköy 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 02/08/2019 tarihli ve 2019/1224 değişik iş sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 14/09/2020 gün ve 94660652-105-34-9089-2020-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 02/10/2020 gün ve 2020/85970 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,

MEZKUR İHBARNAMEDE;

Küçükçekmece 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/05/2019 tarihli kararı ile nitelikli hırsızlık suçundan sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-d, 43/1 ve 62/1. maddeleri gereğince 8 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, bu kararın sanık tarafından istinaf edilmesi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 24/10/2019 tarihli ve 2019/3359 esas, 2019/2138 karar sayılı ilamı ile “…30/08/2018 günü gece saat 04.00 sıralarında, üç kişinin mağdura ait araç seyir halindeyken arkadan takip edip çarptıkları ve mağdurun araçtan inmesiyle birlikte şahısların birlikte hareket ederek mağdurun anahtar üzerinde olan aracını hırsızladıkları olaya ilişkin olarak sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulmuş ise de; kamu davasının tek dayanağının mağdurun soruşturma aşamasındaki teşhis işlemi olduğu, mağdurun 30/08/2018 tarihli müracaat tutanağında "aracın direksiyonunda 13-15 yaşlarında, 1.50-1.55 boylarında beyaz tenli seyrek sakallı, siyah saçlı biriydi, çalılara gizlenen 2.şahsın yüzünü görmedim, aracı çalan 3.kişiyi de görmedim" demesine karşın, 07/09/2018 tarihli teşhis tutanağında araç sürücüsü olarak dosyada mevcut teşhis tutanağında yer alan fotoğrafa göre yaşça daha büyük görünen ve nitekim kayden 18 yaşını doldurmuş olan sanığı teşhis ettiği yine 09/10/2018 tarihli duruşmada "ben emniyette huzurda bulunan şahsı teşhis etmiştim, ancak şu anda kendisini net olarak teşhis edemiyorum, ayrıca o gün de kendisini net olarak teşhis edememiştim, ben ilk fotoğrafta dördüncü sırada, ikinci fotoğrafta ise ikinci sırada bulunan huzurdaki sanığı o zaman da net olarak teşhis etmemiştim.... direksiyonda 13-14 yaşlarında bir çocuğun bulunmakta olduğunu gördüm, yanına gittim, bu şahıs bana kafalarının güzel olduğunu söylemişti, ben huzurda bulunan sanığı o sırada çalılıkların arasından çıkıp benim aracıma binen şahsa benzettim, bu sırada söz konusu benim aracıma binen şahıs benim aracımı olay yerinden alarak götürdü, benim aracıma çarpan diğer araç sürücüsü ise araçtan inmemişti" şeklindeki beyanı yine 06/12/2018 tarihli celsede; "Ben olay sırasında faili arkasından görmüştüm, bu nedenle biraz da psikolojik etki ile teşhis sırasında faile en yakın olan kişiyi teşhis ettiğimi söylemiştim" demesi karşısında, tek delilin mağdur beyanı olduğu dikkate alındığında; kovuşturmada alınan beyanlarında ısrarlı ve tutarlı olarak sanığı teşhis edemediğini beyan etmesi, olayın sabaha karşı saat 04.00 sıralarında gece sayılan zaman diliminde henüz hava kararmamışken gerçekleşmesi, teşhis tutanağına göre mağdurun sanığı çarpan araç sürücüsü olduğunu beyan ederek teşhis etmesine ve sanığın 18 yaşında olmasına karşılık, ilk ifadesinde sürücünün 13-15 yaş grubunda bir çocuk olduğunu beyan etmesi nazara alındığında, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair mahkumiyetine yeter, her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden MAHKUMİYET KARARININ KALDIRILARAK, CMK"nun 280/1-a maddesi yollamasıyla CMK"nun 303/1-a maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince sanığın müsnet suçtan BERAATİNE,…” gerekçesiyle beraatine karar verildiği,
Dosya kapsamına göre, müştekinin aracına trafikte seyir halinde iken arkadan bir aracın çarpması sonrası aracın çalınması ve sonrasında araca zarar verilmesi olayı ile ilgili olarak anılan Mahkemesince mala zarar verme suçundan mahkumiyet kararı verilmiş ise de, müştekinin 09/10/2018 ve 06/12/2018 tarihli duruşmalardaki beyan içeriği, teşhis ve beyanları arasındaki çelişkiler karşısında, sanığın üzerine atılı mala zarar verme suçunu işlediğine dair mahkumiyetine yeter, her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği gözetilmeksizin, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.

GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

Dosya kapsamına göre; sanığın üzerine atılı mala zarar verme suçunu işlediğine dair inkara yönelik savunmasının aksini gösterir ve mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin, açık delil elde edilemediğinden sanık hakkında mala zarar verme suçunun oluşmayacağı gözetilmeden yazılı şekilde mala zarar verme suçundan mahkumiyetine karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden KABULÜ ile, mala zarar verme suçundan sanık ... hakkında Bakırköy 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 02/08/2019 tarihli ve 2019/1224 değişik iş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi gereğince BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 28/01/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.