Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2013/18155 Esas 2014/7130 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
10. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/18155
Karar No: 2014/7130
Karar Tarihi: 27.03.2014

Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2013/18155 Esas 2014/7130 Karar Sayılı İlamı

10. Hukuk Dairesi         2013/18155 E.  ,  2014/7130 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :İş Mahkemesi

    Dava ödeme emirlerinin iptali istemine ilişkin olup, dava dilekçesinde 2012/33947,33948 ve 33950 sayılı üç adet takip nedeniyle gönderilen toplam 1316,37 TL’ye ilişkin ödeme emirlerinin iptaline karar verilmesi talep edilmiştir.
    Mahkemece, davanın kabulü ile dava konusu ödeme emirlerinin iptaline karar verilmiştir.
    Hükmün, davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
    21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2013 yılı için, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. Maddesindeki atıf gözetilerek, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1820,00 TL olarak değiştirmiştir.
    Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde  temyiz (kesinlik) sınırının alacağın tamamı gözetilmesi; tamamı dava edilen bir alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesindeki atıf gözetilerek, HUMK"nun 427. maddesi hükmü gereğidir.
    Somut olayda yerel mahkemece reddine karar verilmiş olan 1316,37 TL alacak tutarı, yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna baş vurulması miktar itibariyle mümkün değildir.
    Hal böyle olunca davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin miktar itibariyle kesinliği nedeniyle reddi gerekir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 27.03.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.





    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.