Hakaret, mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarından sanık ... hakkında 12.06.2012 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar kaldırılarak hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı TCK.nın 86/2, 125/1, 151/1. maddeleri ve fıkraları uyarınca mahkumiyetine dair; ÇAY Asliye Ceza Mahkemesinin 25.03.2016 gün ve 2016/68 esas, 2016/270 karar sayılı hükmünün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelendi:
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın temyizinin hakkında kurulan kasten yaralama, hakaret ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik olmakla bu suçlarla sınırlı olarak yapılan temyiz incelemede;
Mala zarar verme, hakaret ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerde seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilip uygulama yapılması karşısında; 5237 sayılı TCK.nın 50/2. maddesinde de suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hallerde; hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık adli para cezasına çevrilemeyeceği belirtmiş ise de; tercih edilen hapis cezasının 50/1. maddede sayılan seçenek tedbirler uygulanmasına yasal bir engel bulunmadığı gözetilmeden; yazılı şekilde hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilmesi ve 5271 sayılı CMK.nın 231/11. maddesine göre denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işleyen sanık hakkında açıklanması geri bırakılan kararın aynen açıklanması ile yetinilmesi gerekirken, kısa süreli hapis cezasının 5237 sayılı TCK.nın 50. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine karar verilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen 5237 sayılı TCK.nın 86/2. maddesi kapsamındaki yaralama ve 125/1. maddesi kapsamındaki hakaret suçları ile birlikte işlenen TCK.nın 151/1. maddesi kapsamındaki mala zarar verme suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı ve CMK.nın 253/3. maddesi gereğince yaralama ve hakaret suçları yönünden suç tarihi itibariyle yapılan uzlaşma teklifinin hukuki değeri olmadığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması;
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/l. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.