MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 13/09/2017 tarih ve 2014/1335 E- 2017/679 K. sayılı kararın Davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce verilen 14/03/2019 tarih ve 2018/13 E- 2019/297 K. sayılı kararın 6100 sayılı Kanun"un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 1997 yılında davalı şirket hisse senedi satın aldığını, davalı şirket bünyesinde birleşme gerçekleştikten sonra elinde ki hisse senetlerinin şirket yetkililerine teslim ederek birleşme anındaki değerlerinin kar payı ile birlikte kendilerine ödenmesine talep ettiğini, şirket yetkililerinin ise kaydileştirmeden sonra kendilerine yeni hisse senedi vereceklerini söylediğini, önerilen hisse senedinin az miktarda ve düşük değerde olduğunu, bu nedenle müvekkilinin teklifi kabul etmediğini, hisselerin kar payı ile birlikte bedellerinin ödenmesi için davalıya ihtarname gönderdiğini belirterek 26.605,00 DM karşılığı 38.030,00 TL"nin 25/02/2000 tarihinden itibaren elde ettiği kar payı ile birlikte aynı tarihten itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline veya davalı şirketin borsada işlem gören hisse senetlerinin verilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davanın kısmen kabulüne, 27.588,40 TL"nin temerrüt tarihi olan 15/07/2014 tarihinden itibaren yıllık %11,75 ve değişen oranlarda hesaplanacak avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş, karara karşı davalı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, dosya üzerinden yapılan istinaf incelemesinde; ilk derece mahkemesinin davanın kısmen kabulü yönündeki kararında herhangi bir isabetsizlik görülmediğinden davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
HMK"nın 6763 sayılı Kanunun 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000,00 TL"yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bu miktar, HMK"nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi itibarıyla 58.800,00 TL"dir. Dava, 38.030,00 TL’nin davalılardan tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece dava 27.588,40 TL üzerinden kabul edilmiş ve bölge adliye mahkemesi tarafından davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir. Bu durumda yukarıda anılan madde hükmüne göre davalıdan tahsiline karar verilen miktarın temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yönde karar verilebileceğinden, davalı vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerde davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 17/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.