Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/29782 Esas 2020/3318 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/29782
Karar No: 2020/3318
Karar Tarihi: 24.02.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/29782 Esas 2020/3318 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı iş yerinde 6 yıl 10 ay 23 gün çalıştıktan sonra iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızın feshedildiğini iddia eden davacı, kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkeme yapılan yargılama sonunda deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Temyiz edilen kararda, taraflar arasında yıllık izin ücreti konusunda uyuşmazlık olduğu belirtilmektedir. Davacının ilk 4 yıl boyunca izinlerini kullandığı sabit görülmüştür. Son 2 yılda ise davacının dava dilekçesinde 7 gün izin kullandığı beyan edilmiştir. Davacının iş sözleşmesinin sona erdiği tarihte yıllık izinde olduğu sabit olduğundan, bu konuda tarafların beyanı alınarak hizmet süresinin son 2 yılı bakımından yıllık izin ücreti talebi değerlendirilmelidir. Kararda geçen kanun maddeleri detaylı ve açıklayıcı bir şekilde belirtilmemiştir.

(Kapatılan)22. Hukuk Dairesi 2016/29782 E. , 2020/3318 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızın feshedildiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonunda toplanan delillere göre ve bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından yasal süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında yıllık izin ücreti konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda davacının davalı iş yerinde 08.11.2007-01.10.2014 tarihleri arasında 6 yıl 10 ay 23 gün çalıştığı sabittir. Davacı dava dilekçesinde ilk 3 yıl boyunca izinlerini kullanmadığını, sonraki yıllarda ise en fazla 7 gün izin kullandırıldığını beyan etmiştir.
Mahkemece toplanan belgeler sonucunda davacının ilk 4 yıl boyunca 56 gün izin kullandığı sabit görülmüş ve devamında dava dilekçesindeki beyanı göz önüne alınarak, son iki yılda toplam 7 gün yıllık izin kullandığı kabul edilmiştir.
Davacının ilk 4 yıl itibari ile yıllık izinlerini kullandığı sabittir. Mahkemece davacı isticvap edilerek dava dilekçesineki talebi açıklattırılmalı, dava dilekçesinde belirttiği 3 yıldan sonraki dönemde, her yıl mı 7 gün izin kullandığı, yoksa toplam mı 7 gün izin kullandığı konusunda beyanı alınmalı, ayrıca davacının iş sözleşmesinin sona erdiği tarihte yıllık izinde olduğu sabit olduğundan bu konuda da tarafların beyanı alınarak, hizmet süresinin son 2 yılı bakımından yıllık izin ücreti talebi değerlendirilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.