Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2016/7438 Esas 2019/1772 Karar Sayılı İlamı

14. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 10.12.2015 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 24.03.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı Hazine vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_ K A R A R _

Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davacı vekili, müvekkilinin 104 ada 2 parsel ve 104 ada 3 parsel sayılı taşınmazları yararına, davalıya ait 120 ada 168 parsel sayılı taşınmaz üzerinden mahkemece belirlenecek en uygun geçit hakkının tesis edilmesini talep etmiştir.
Davalı Hazine vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile 104 ada 3 parsel sayılı taşınmaz lehine 104 ada 4 parsel ve 104 ada 2 parsel sayılı taşınmazlar üzerinden geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı Hazine vekili temyiz etmiştir.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır.
Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Somut olaya gelince; 30.10.2014 tarihli krokide 104 ada 3 parsel sayılı taşınmazın kadastral yola cephesi olduğu görülmektedir.
Bu durumda davacının geçite ihtiyacı olduğundan söz edilemez.
Ne var ki, mevcut kadastral yolun kapatıldığı veya yol olmaktan çıkartıldığına ilişkin başka bir olgu var ise bu hususun araştırılması ve kurulacak hükümde değerlendirilmesi gerekir.
O halde mahkemece, değinilen biçimde inceleme ve araştırma yapılmalı davacının taşınmazı cephesindeki yolun halen kullanılabilir vaziyette olduğu tespit edildiği takdirde davanın reddine; aksi halde geçit tesisine karar verilmesi gerekir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenler ile davalı Hazine vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile; hükmün BOZULMASINA, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 27.02.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.