Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/1913 Esas 2020/11500 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1913
Karar No: 2020/11500
Karar Tarihi: 02.11.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/1913 Esas 2020/11500 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir hırsızlık davasında sanığın suçlu olduğuna karar verdi. Hüküm kısmında uygulama maddesi 142/2-h olarak gösterilmesi yanlış ise de, gerekçeli kararın eylemin 142/2-g maddesindeki hırsızlık suçuna uyduğu kabul edildi. Suç tarihi dikkate alınarak uygulama maddesi 142/2-h yerine, 142/2-g olarak düzeltildi. Anayasa Mahkemesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı dikkate alınarak, maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görüldü. Sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verildi ancak tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmemesi infaz aşamasında gözetilmesi mümkün olduğundan bozma nedeni yapılmadı. Karar onandı.

Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-g ve 142/2-h maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli kararı (2014/140 E., 2015/85 K.)

2. Ceza Dairesi 2020/1913 E. , 2020/11500 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hüküm kısmında uygulama maddesi 142/2-h olarak gösterilmiş ise de; gerekçeli kararın gerekçe kısmında eylemin 142/2-g maddesindeki hırsızlık suçuna uyduğu kabul edildiğinden suç tarihi de dikkate alınarak uygulama maddesinin 142/2-g yerine, 142/2-h olarak sehven yanlış gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22/01/2013 tarih ve 2012/6-1431 Esas ve 2013/18 Karar sayılı kararında, hükümde sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, ayrıca tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek olmadığının kabul edilmesi karşısında sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesine rağmen tekerrüre esas alınan ilamın kararda gösterilmemesinin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı bulunduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 02/11/2020 gününde oybirliği ile karar verildi.