Defter ve belgeleri ibraz etmemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6599 Esas 2019/5355 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/6599
Karar No: 2019/5355
Karar Tarihi: 18.06.2019

Defter ve belgeleri ibraz etmemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6599 Esas 2019/5355 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir sanığın defter ve belgelerinin istenmesine ilişkin tebligatın geçersiz olduğuna karar verdi. Tebligatın muhatabın adreste geçici olarak bulunmaması nedeniyle muhtara yapılması gerektiği ve Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine uygun olarak imzaların alınmamasının tebligat işleminin geçersizliğine neden olduğu belirlendi. Hükümden mahkumiyet yerine beraat kararı verilmesine karar verildi. Ayrıca suç tarihinin gerekçeli kararda yanlış yazıldığı ve Anayasa Mahkemesi’nin kararı ile TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edildi. Kararda belirtilen kanun maddeleri 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21. maddesi, Tebligat Tüzüğü'nün 28. maddesi, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi ve 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesidir.

11. Ceza Dairesi 2016/6599 E. , 2019/5355 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri ibraz etmemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Sanık hakkında defter ve belgelerinin istenmesine ilişkin tebligatın, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun “Tebliğ imkansızlığı ve tebellüğden imtina” başlıklı 21. maddesi ile muhatabın adreste bulunmaması halinde tebliğ memurunun ne şekilde davranması gerektiğini düzenleyen Tebligat Tüzüğü"nün 28. maddesinin birinci fıkrasındaki; “Muhatap veya adına tebliğ yapılabilecek olanlardan hiçbiri gösterilen adreste bulunmazsa, tebliğ memurunun adreste bulunmama sebebini bilmesi muhtemel komşu, yönetici, kapıcı, muhtar, ihtiyar kurulu veya meclisi üyeleri, zabıta amir ve memurlarından tahkik ederek beyanlarını tebliğ tutanağına yazıp altını imzalatması, imzadan çekinmeleri halinde de bu durumu yazarak kendisinin imzalaması gerekir.” düzenleme gereğince; Tüzüğün 28. maddesinde belirtilen kişilere sorularak imzaları da alınmak suretiyle, imzadan çekinmeleri halinde bu husus da belirtilerek, muhatabın adreste geçici olarak bulunmama sebebi ve tevziat saatlerinden sonra geleceği tevsik edilmeden Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre muhtara yapılması nedeniyle tebligat işleminin geçersiz olduğu; buna bağlı olarak sanığa yüklenen suçun unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, sanık hakkında beraat yerine mahkumiyet hükmü kurulması,
2- 30/12/2012 olması gereken suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 14/12/2012 olarak yanlış yazılması,
3- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18/06/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.