Karşılıksız çek düzenleme suçundan sanık ..."un, 5941 sayılı Çek Kanunu"nun 5/1 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 52/2. maddeleri gereğince 23.301,68 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Ankara 2. İcra Ceza Mahkemesinin 08/09/2017 tarihli ve 2016/507 esas, 2017/285 karar sayılı kararının, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesinin 20/09/2018 tarihli ve 2017/5749 esas, 2018/3035 karar sayılı kararı kararı ile kaldırılarak, sanığın 5941 sayılı Kanun"un 5/1 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 52/2. maddeleri gereğince 58.710,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasını müteakip, anılan kararın infazı sırasında, yasal süre içerisinde ödenmediğinden bahisle adli para cezasının günlüğü 20,00 Türk lirasından 1095 gün hapis cezasına çevrilmesine ilişkin Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 04/02/2019 tarihli ve 2018/3-1336 ilamat sayılı kararını takiben, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 1095 gün hapis cezası olarak hapse çevirme işlemi yapılmak suretiyle sanığın yakalama emri ile aranmaya başlanması sonrasında, sanığın anılan ilamdan Balıkesir Cumhuriyet Başsavcılığınca yakalanarak günlüğü 100,00 Türk lirası üzerinden tekrar hapse çevirme işlemi yapılmak suretiyle 587 gün hapis cezası olarak infazına başlandığı ve bu nedenle infazda tereddüt olduğu gerekçesiyle hapse çevrilme oranı hususunda karar verilmesi talebi üzerine, 5237 sayılı Kanun dışındaki diğer kanunlara göre gün karşılığı olarak miktar belirtilmeyen hallerde adli para cezasının ödenmemesi durumunda günlüğü 100,00 Türk lirası hesabı ile hapse çevrileceğinden bahisle günlüğü 100,00 Türk lirası üzeriden çevrilmesine dair Ankara 2. İcra Ceza Mahkemesinin 16/04/2019 tarihli ve 2016/507 esas, 2017/285 karar sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 06/05/2019 tarihli ve 2019/543 değişik iş sayılı kararı aleyhine, Adalet Bakanlığı"nın 19.12.2019 gün ve 2019 - 9681 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/12/2019 gün ve KYB. 2019/132819 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 106/3. maddesinde yer alan "Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adlî para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek.." şeklindeki düzenleme ve benzer bir olaya ilişkin Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/12/2010 tarihli ve 2010/11-236 esas, 2010/254 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, gün hapis cezası üzerinden adli para cezasına ilişkin mahkumiyetlerde, paradan hapse çevirme işlemi yapılırken, hangi miktardan çevirme tartışması yapılmadan, baştaki gün hapis cezasına geri dönülmesi gerektiği nazara alındığında, sanığın ilk başta Ankara 2. İcra Ceza Mahkemesinin 08/09/2017 tarihli kararı ile 100 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, ancak anılan kararın Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesinin 20/09/2018 tarihli kararı ile kaldırılarak, 400 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve dolayısıyla hesaplanan para cezasının tekrar hapis cezasına çevrilmesi sonucunda yine 400 gün hapis cezası belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla,
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında 5941 sayılı Çek Kanunu"nun 5/1. maddesinde yazılı suçun infazındaki tereddüte dair verilen ek karara karşı kanun yararına bozma yoluna gidildiği anlaşılmakla,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca kanun yararına bozma istemine konu edilen kararı inceleme görevi, Yargıtay Kanunu"nun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 30/01/2019 ve 2019/1 sayılı iş bölümün göre Yargıtay Yüksek (1). Ceza Dairesine ait bulunduğundan Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın anılan daireye GÖNDERİLMESİNE, 27.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.