Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından hükümlü ...’ın TCK’nın 142/1-b, 143/1, 116/4, 119/1-c, 151/1 maddeleri uyarınca 3 yıl 6 ay , 2 yıl ve 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Mersin 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.04.2016 tarihli ve 2014/360 esas, 2016/301 sayılı karar aleyhine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27.04.2020 tarihli ve 2020/35508 sayılı kanun yararına bozma talebiyle dosya dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede; UYAP üzerinden yapılan incelemede; sanığın Mersin kapatılan 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 2013/4 sorgu sayılı, 14.01.2013 tarihli kararına istinaden 14.01.2013-29.03.2013 tarihleri arasında kilitlenerek muhafaza altına alınmış eşya hakkında hırsızlık suçundan Mersin E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda tutuklu olarak bulunduğu anlaşılmakla sanığın atılı suçları işlemediğinden bahisle beraatine karar verilmesi gerekirken sanık ...’ın 01.02.2013 tarihinde mağdur ...’in iş yerinden gerçekleştirdiği iddia olunan hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından cezalandırılmasına dair Mersin 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.04.2016 tarihli ve 2014/360 esas, 2016/301 karar sayılı kararının CMK’nın 310/1 maddesi yollamasıyla aynı Kanun’un 309/3 maddesi uyarınca kanun yararına bozulması talep edilmiştir.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinde düzenlenen kanun yararına bozma, kesinleşmiş hakimlik veya mahkeme kararlarına karşı başvurulan olağanüstü bir yasa yoludur. Bu yasa yolu ile kanunların aynı biçimde uygulanması, Yargıtay denetiminden geçmeksizin kesinleşen kararlardaki hukuka aykırılıkların giderilmesinin sağlanması amaçlanmaktadır. Kanun yararına bozmanın konusu hukuka aykırılıkların giderilmesi olunca, ayrıntıları 26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı içtihadı birleştirme kararında açıklandığı üzere yasaya aykırılık halleri uygulamadaki yanlışlıklar ile esasa etkili usul hatalarından ibarettir.


İnceleme konusunu oluşturan dosyada, hükümlü ...’ın yokluğunda verilen mahkumiyetine ilişkin 28.04.2016 tarihli kararın cezaevinde bulunan hükümlüye 08.05.2018 tarihinde tebliğ edilmesinden ve hükümlünün süresinde kararı temyiz etmemesi üzerine kararın kesinleştirilmesinden sonra, hükümlünün 25.11.2019, 04.12.2019, 04.03.2020 tarihli dilekçeleri ile suç tarihinde cezaevinde bulunduğunu ve atılı suçları işlemediğini bildirmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca hükümlünün talebi gerekçe gösterilerek kanun yararına bozma isteminde bulunulmuş ise de, hükümlünün ileri sürdüğü gerekçelerin yargılama aşamasında ileri sürülmemiş olması nedeniyle yeni delil niteliğinde olduğu, bu talebin 5271 sayılı CMK’nın 311. maddesi gereğince yeni delil kabul edilerek yargılamanın yenilenmesi sebebi olabileceği, kanun yararına bozma gerekçesi yapılamayacağından ve delillerin takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden söz edilerek hükümlü hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğinden bahisle kanun yararına bozma yasa yoluna başvurma olanağı da bulunmadığından; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, hükümlünün talebi üzerine yargılamanın yenilenmesine ilişkin işlemlerin mahallinde değerlendirilmesine, 30/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.