Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/4214 Esas 2019/12919 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4214
Karar No: 2019/12919
Karar Tarihi: 18.06.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/4214 Esas 2019/12919 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir mahkumiyet kararı temyiz edildi ve incelenerek sonuçlandırıldı. Sanığın itirazlarına göre, tekerrüre esas alınan suçun tehdit suçu olduğu ve adli sicil kaydında tekerrüre esas olabilecek başka sabıkasının bulunmadığı belirtildi. Ancak uzlaştırma işlemi yapılarak yapılmadığının araştırılması ve sonucuna göre tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Sanığın haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmediği ve hükmün denetime açık bir şekilde gerekçelendirilmediği belirtildi. Ayrıca Anayasa Mahkemesi tarafından yapılan bir iptal nedeniyle sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu belirtildi. Bu nedenlerle karar bozuldu.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nin 106/1-1. cümlesi
- 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkra
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
- TCK'nin 29. maddesi
- Anayasanın 141. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 34, 223, 230. maddeleri
- TCK'nin 53. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/4214 E. , 2019/12919 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın süre tutum ve gerekçeli temyiz dilekçelerinin içeriklerinden temyiz itirazlarının "sanık" sıfatıyla hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1) Tekerrüre esas alınan ilamdaki suçun, TCK"nin 106/1-1. cümlesi uyarınca hükmolunan tehdit suçu olması ve tehdit suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma kapsamına alınmış olduğu ve adli sicil kaydında tekerrüre esas olabilecek başka sabıkasının bulunmadığı da gözetildiğinde, tekerrüre esas ilamda uzlaştırma işlemi yapılıp yapılmadığı araştırılarak sonucuna göre tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi zorunluluğu,
2) Sanığın aşamalardaki, mağdur ile tartışmaya başladıklarına ve ilk olarak mağdurun kendisine taş atması üzerine kendisininde taş ile mağduru yaraladığına dair beyanlarına ve tanıkların da bu beyanları doğrular nitelikteki ifadelerine göre, sanık lehine TCK"nin 29. maddesinde yer alan haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Mahkemece, sanık hakkında mağdur ..."i yaralaması nedeni ile hüküm kurulurken kısa hükümde ve gerekçede, bu eylemi kime karşı, nasıl işlediğine dair yeterli açıklama yapılmadığı, hükmü denetime açık bir şekilde gerekçelendirilmediğinden Anayasanın 141 ve 5271 sayılı CMK"nin 34, 223, 230. maddelerine aykırı davranılması,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 18.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.