Basit cinsel saldırı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/4780 Esas 2019/8326 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4780
Karar No: 2019/8326
Karar Tarihi: 19.03.2019

Basit cinsel saldırı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/4780 Esas 2019/8326 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, Meram Tıp Fakültesi Ortopedi polikliniğinde araştırma görevlisi doktor olarak görev yapmaktadır. Sanığın muayene ettiği reşit olan mağdureye karşı basit cinsel saldırı eylemlerinde bulunduğu tespit edilmiştir. Ancak sanığın, mağdure üzerinde kamu görevinden kaynaklanan bir nüfuzu bulunmamaktadır. Bu nedenle sanık hakkında yapılan artırımın kamudaki nüfuzun kötüye kullanılması haline münhasır olduğu ve sanığın mağdure üzerinde böyle bir nüfuzu olmadığı belirtilmiştir. Mağdurenin şikayetinin de hükümden sonra geri çekildiği anlaşılmıştır. Bu sebeplerle sanığın suçlu olduğu kabul edilse de hüküm bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK\"nın 102/3-b maddesi: kamu görevinin, vesayet ve hizmet ilişkisinin sağladığı nüfuzu kötüye kullanması halinde yapılacak artırımı düzenler.
- 5237 sayılı TCK\"nın 102/1. maddesi: basit cinsel saldırı suçunu tanımlar.
- 5237 sayılı TCK\"nın 73/6. maddesi: şikayetin geri çekilmesi halinde ne gibi durumların söz konusu olacağını düzenler.

14. Ceza Dairesi 2015/4780 E. , 2019/8326 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Basit cinsel saldırı

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Meram Tıp Fakültesi Ortopedi polikliniğinde araştırma görevlisi doktor olarak görev yapan sanığın muayene ettiği reşit olan mağdureye karşı basit cinsel saldırı eylemlerinde bulunduğu, mevcut haliyle sanığın, mağdure üzerinde kamu görevinden kaynaklanan bir nüfuzunun olmadığı, zira sanığın nüfuzunun bulunduğunun kabulü için görevinin mağdure üzerinde güç ve otorite oluşturması, bu otoritenin mağdurenin direncini kırması ve mağdurenin bu nedenle çekinerek karşı koyamaması gerektiği, bunun gerçekleşmesi içinde sanığın görevinin mağdure yönünden zorunlu ve icbar edici nitelik taşımasının zaruri olduğu, dolayısıyla sadece görevinin sağladığı kolaylıktan faydalanarak eylemin gerçekleştirilmesi halinde nüfuzun kötüye kullanıldığının kabulünün mümkün olmadığı, 5237 sayılı TCK"nın 102/3-b maddesi gereğince yapılacak artırımın, kamu görevinin, vesayet ve hizmet ilişkisinin sağladığı nüfuzun kötüye kullanılması haline münhasır olup dosya içeriğine göre sanığın, mağdure üzerinde nüfuzu kötüye kullanma durumunun olmadığı anlaşıldığından, mağdureye yönelik eyleminin TCK"nın 102/1. maddesinde düzenlenen suçu oluşturup takibinin şikayete bağlı olduğu ve müştekinin hükümden sonra verdiği 21.08.2013 günlü dilekçe ile mevcut şikâyetinden vazgeçtiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nın 73/6. maddesi gereğince vazgeçmeyi kabul edip etmediği sanıktan sorulup neticesine göre hüküm kurulması lüzumu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 19.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.