Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2021/575 Esas 2021/3363 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti ve fazla çalışma alacaklarını istemiştir.
Davalılar Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemenin önceki kararının davalılar tarafından temyizi üzerine, Dairemizce ispatlanmayan fazla çalışma ücreti alacağının reddine karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmuş, mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak parmak izi sisteminin 2011-2013 yılları arasında olduğu da nazara alınarak ve dava konusu edilen dönemin tamamının parmak izleri ile tespitinin parmak izi sisteminin devreye girme tarihi itibariyle de mümkün olmadığı, söz konusu parmak izi ile hazırlanan çizelgelerin parmak iziyle tespit edilmeyen dönem açısından da emsal ve karine teşkil edeceği kanaatine varıldığı tanık beyanlarının da fazla çalışmayı desteklediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2- Mahkemenin önceki kararının Dairemizce tanık beyanlarından davalı işyerinde fazla mesai yapıldığını söylemek mümkün olmadığı, davacı tanıklarının ortak beyanlarından davalı işyerinde 3"lü vardiya ile çalışıldığı sabit olduğu, tanıklar vardiya haricinde, arıza ve bakım işi çıktığında, davacının ekstra mesai yaptığını beyan ettikleri, ancak, bu anlatımların, davacının haftada kaç gün ve ne kadar saat fazla çalıştığını tespit için yeterli olmaması nedeniyle ispatlanmayan fazla çalışma ücreti alacağının reddine karar verilmesi gerektiği noktasında bozulmuştur.
Dairemizin bozma ilamı sonrası davacı vekili 06.05.2015 havale tarihli dilekçeyle davacının fazla çalışmanın varlığını ortaya koyduğunu belirttiği parmak izi sistemine ait çıktılar sunmuştur.
Davalılar vekilleri 06.05.2015 tarihli celsede söz konusu belgelerin ilk kez sunulduğunu bozma ilamından sonra sunulan belgeleri kabul etmediklerini beyan etmişlerdir.
Mahkemece bu kayıtlar ve dosya bilirkişiye tevdi edilmek üzere bozma öncesi rapordaki fazla mesai hesaplamasıyla parmak izine bağlı giriş-çıkışların paralellik gösterip göstermediği noktasında rapor alınması yönünde karar verilmiştir. Bilirkişi 01.01.2012 - 28.02.2013 çalışma dönemine ilişkin parmak izine dayalı mesai giriş ve çıkış saatlerini içerir çıktılara dayalı hesaplanan fazla çalışma alacağını hesaplamış, mahkemece bozma ilamına konu karar gibi fazla çalışma ücreti alacağının tahsili yönünde hüküm kurulmuştur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Tanık anlatımları dikkate alındığında davacının fazla çalıştığını ispatlayamamıştır. Davacının daha önce sunmadığı bozma ilamından sonra sunduğu ve davalı tarafça açıkça muvafakat edilmeyen parmak izi kayıtları da değerlendirilerek fazla çalışma ücreti alacağına hükmedilmesi hatalıdır. Bu nedenle fazla çalışma ücreti alacağının reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi bozma nedenidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 03/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.