Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/28449 Esas 2015/31661 Karar Sayılı İlamı

Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Iğdır 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 27/03/2015
NUMARASI : 2013/804-2015/116

DAVA : Davacı, müfettiş raporunun iptaline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; davalı Bakanlığa bağlı müfettişçe düzenlenen ve işyerinde istihdam edilen itfaiye ve temizlik işçilerinin çalışma şartları hakkında doğru olmayan tespitleri içeren rapor ve tutanakların iptal edilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, toplanan delillere dayanılarak, fazla çalışmalara ilişkin yapılan tespitlerin bir kısmının iptali ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalılarca temyiz etmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 91. maddesinin 2. fıkrasında, “30/1/1950 tarihli ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu"nun 10. maddesine istinaden iş sözleşmesi fiilen sona eren işçilerin kanundan, iş ve toplu iş sözleşmesinden doğan bireysel alacaklarına ilişkin şikayetleri Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Bölge Müdürlüklerince incelenir.” düzenlemesine yer verilmiştir.
Yine 4857 sayılı Kanun"un 92. maddesinin 3. fıkrasında ise, “Çalışma hayatını izleme, denetleme ve teftişe yetkili iş müfettişleri ile işçi şikayetlerini incelemekle görevli bölge müdürlüğü memurları tarafından tutulan tutanaklar aksi ispatlanıncaya kadar geçerlidir. iş müfettişleri tarafından düzenlenen raporların ve tutulan tutanakların işçi alacaklarına ilişkin kısımlarına karşı taraflarca otuz gün içerisinde yetkili iş mahkemesine itiraz edilebilir. İş mahkemesinin kararına karşı taraflarca 5521 sayılı Kanun"un 8. maddesine göre kanun yoluna başvurulabilir. Kanun yoluna başvurulması iş mahkemesince hüküm altına alınan işçi alacağının tahsiline engel teşkil etmez.” hükmü yer almıştır.
Dosya içeriğine göre; davanın; Teftiş Kurulu Başkanlığı 06.09.2013 tarihli teftiş sonucu düzenlenen ve iş yerindeki işçilerin fazla çalışma saatlerine dair tespit içeren iş müfettişi raporuna itiraz niteliği taşıdığı anlaşılmaktadır.
Öncelikle 4857 sayılı Kanun’un 92. maddesinin 3. fıkrasına göre iş müfettişi raporunun işçi alacaklarına ilişkin kısmına karşı taraflarca dava açılabilecektir. İş müfettişi raporunun işçi alacaklarına ilişkin kısmı ise bireysel başvurulara karşı iş müfettişinin yaptığı tespitlere ilişkindir. Oysa somut olayda temizlik ve itfaiye çalışanları hakkında teftiş sonucu düzenlenen raporun genel nitelik arz ettiği anlaşılmaktadır.
Görüldüğü üzere; iş müfettişlerinin yaptığı bu genel tespitler, 4857 sayılı Kanun’un 92. maddesinin 3. fıkrasında yer alan “işçi alacağı” kapsamında değerlendirilemez.
Diğer taraftan iş müfettişi raporunda yer alan sözkonusu tespitlerin ve raporun etki ile sonucunun ileride açılması muhtemel alacak davalarında değerlendirilmesi gerektiği de göz ardı edilmemelidir.
Yukarıdaki açıklamalar ışığında; kanuni dayanağı olmayan davanın reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, 25.11.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.