Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : Katılan sanık ... hakkında;
TCK"nın 23, 89/1, 89/3, 29/1, 62/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet
TCK"nın 86/2, 29/1, 62/1, 52/2. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Katılan sanık ... hakkında;
TCK"nın 86/2, 29/1, 62/1, 52/2, 231, 231/8. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm katılan sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Katılan sanık ..."in, katılan sanık ... hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının 5271 sayılı CMK"nun 231/12. maddesi uyarınca itiraz kanun yoluna tabi bulunduğu, aynı Kanunun 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda mercide yanılmanın başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağı nazara alınarak, katılan vekilinin temyiz isteminin, itiraz mahiyetinde değerlendirilmesi suretiyle CMK"nun 264/2. maddesi uyarınca dosyanın incelenmeksizin mahkemesine iadesinin temini için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE;
2-Katılan sanık ..."in, katılana karşı işlediği kasten yaralama suçundan dolayı verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ile 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, sanık hakkında kasten yaralama suçundan 25.06.2015 tarihinde verilen 1500 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne karşı suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de bulunmadığından katılan sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
3-Katılan sanık ..."in, diğer katılan sanık ..."e karşı işlediği taksirle yaralama suçundan dolayı verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre katılan sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya kapsamına göre, olay günü katılan sanıklar Metin ve İbrahim"in aralarında çıkan kavgada karşılıklı birbirlerine vurdukları sırada, katılan sanık ..."in diğer katılan ..."in bacağına tekme ile vurduğu, alınan Adli Tıp Kurumu raporuna göre katılan sanık ..."de bu tekme neticesinde emboli oluşması nedeniyle hayati tehlike oluştuğu dikkate alındığında, yerel mahkemece katılan sanık ..."in amacının hayati tehlike oluşturmak olmadığı, neticesi sebebiyle ağırlaşmış bir suçun oluştuğu gerekçesiyle TCK"nın 23. maddesi gözetilerek katılan sanık ... hakkında taksirle yaralama suçundan hüküm kurulmuş ise de, söz konusu eylemin TCK"nın 87/1-d. maddesinde düzenlenen neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçunu oluşturacağı gözetilmeksizin, suç vasfında yanılgıya düşülerek, sanık hakkında yazılı şekilde TCK"nın 23. maddesi yollaması ile 89/1-3. maddeleri gereğince mahkumiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
İstanbul Adli Tıp Kurumu Genel Kurulunun 16/04/2015 tarih 867 karar sayılı raporunda; meydana gelen kaza neticesinde katılan sanığın hayati tehlike oluşacak şekilde yaralandığına dair yapılan belirleme ve tespit karşısında temel cezanın artırılmasına ilişkin hüküm fıkrasında uygulama maddesinin “TCK’nın 89/2-e” olarak gösterilmesi gerekirken hatalı şekilde, “TCK’nın 89/3” olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, CMUK’un 326/son. maddesi uyarınca sanığın ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı tutulmak koşuluyla, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.