Danıştay 12. Daire 2018/7967 Esas 2021/4498 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No : 2018/7967
Karar No : 2021/4498

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ...
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVALI) : ... Bakanlığı
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ... İdare Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Deniz Kuvvetleri Komutanlığına bağlı İstanbul İkmal Destek Komutanlığında 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'na tabi olarak şoför kadrosunda görev yapan davacı tarafından, ilgili mevzuata aykırı bir şekilde tehlikeli ve çok tehlikeli işler kapsamında çalıştırılmasına son verilmesi, görev tanımına uygun bir şekilde tehlikeli ve riskli olmayan işlerde çalıştırılması, 30/04/1999 tarihinden geçerli olmak üzere davalı idarede görevli diğer sözleşmeli işçilerle arasındaki maaş ve sigorta primleri farkının ödenmesi, bu nitelikteki işlerde çalıştırılmaya devam edilmesi durumunda sigorta primlerinin diğer sözleşmeli işçilerde olduğu gibi en üst seviyeden ödenmesi, bu kişilere ödenen emekli maaşı ve kıdem tazminatından yararlandırılması ile geçmişe dönük olarak alamadığı iş güçlüğü ve iş riski zammının yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... İdare Mahkemesince; 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 2. maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ile ikinci fıkrasındaki düzenleme gereğince, idari işlem niteliğinde yargı kararı verilmesi mümkün bulunmadığından, davacının yaptığı işin tehlikeli ve çok tehlikeli işler arasında yer aldığı, sağlığını ve can güvenliğini tehlikeye soktuğundan bahisle bu işlerde çalıştırılmasına son verilmesi, davalı idarede çalışan diğer sözleşmeli şoförlerle oluşan maaş ve sigorta primleri arasındaki farkın giderilmesi, kendisiyle aynı işi yapan diğer sözleşmeli şoförlere uygulanan sigorta primi, emekli maaşı ve kıdem tazminatından yararlandırılması istemleri yönünden değerlendirme yapılmadığı, davacının diğer talepleri yönünden ise, 09/09/2013 tarihinde verdiği başvuru dilekçesine davalı idarece verilen cevabi yazıda, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 152. maddesi ve bu maddeye dayanılarak hazırlanan Devlet Memurları Yan Ödeme Kararnamesi kapsamında, ilgili Kararnamenin 4. maddesi gereğince iş güçlüğü zammının, memuriyet derecesine göre Kararnamenin Ek-II sayılı Cetveli kapsamında özel hizmet tazminatının ya da Ek-III sayılı Cetvelinin (G) bölümünde yer alan tazminatın ödeneceğine ilişkin mevzuatta düzenleme bulunması sebebiyle söz konusu zam ve hakların tahakkuk ettirilebileceği, ancak hayatı ve sağlığı açısından tehlike arz eden hizmetlerde görev yapan personele ödenmekte olan iş riski zammını alabilmesine ilişkin bir düzenleme bulunmaması sebebiyle, mevcut mevzuat hükümleri doğrultusunda söz konusu zammın tahakkuk ettirilemeyeceği yönünde cevap verildiğinden, bakılmakta olan davanın iş riski zammı yönünden incelendiği belirtilmek suretiyle, talep edilen zam ve tazminatlardan yararlanabilmek için yasal bir dayanağın bulunması gerektiği, kıyas yapılmak suretiyle devlet memurlarına başka bir kadro için belirlenmiş zam ve tazminatların ödenmesi sözkonusu olamayacağından, şoför olarak görev yapan davacının, 657 sayılı Kanun'un 152. maddesine dayanılarak Bakanlar Kurulunca alınan 17/04/2006 tarih ve 2006/10344 sayılı Kararda öngörülen iş riski zammının tarafına da aynı oranda ödenmesi istemiyle yaptığı başvurunun reddi yolundaki işlemde hukuka aykırılık görülmediği, istenilen tazminatın davacıya ödenmesinin de mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, göreve başladığı 1992 yılından 1999 yılına kadar az tehlikeli olarak belirlenen işlerde çalıştırılmasına rağmen, bu tarihten itibaren kurumda işçi statüsünde bulunan diğer kişilerin yaptıkları ağır ve tehlikeli olan işlerde görev yaptığı, ancak 657 sayılı Kanun'a tabi olduğundan, işçi statüsündeki personelin mali ve sosyal haklarından yararlandırılmadığı, iş riski zammı dahi alamadığı, bu durumun Anayasal ilkelere aykırılık teşkil ettiği, halen mağduriyetinin devam ettiği belirtilmek suretiyle davanın reddi yönündeki İdare Mahkemesi kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, tüm kamu kurum ve kuruluşlarınca (C), (E) ve hatta (G) sınıfı sürücü belgesine sahip şoför unvanlı personel temin edildiği, davacının özlük haklarına ilişkin işlemlerin 657 sayılı Kanun ve bu Kanun'un verdiği yetkiye dayanılarak çıkarılan yan ödeme kararnameleri ile diğer mevzuat uyarınca tesis edildiği, anılan Kanun uyarınca istihdam edilen davacıya, başka bir kadroya dahil olan sözleşmeli şoförler için belirlenmiş olan zam ve tazminatların ödenmesinin mümkün olmadığı belirtilerek, istemin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ : ...
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onikinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki ... İdare Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı temyize konu kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin birinci fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren 15 (onbeş) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 21/09/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.