Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 62, 51/1-3. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya kapsamına göre, 20.10.2015 tarihinde gündüz vakti katılanın yolcu olarak seyrettiği dolmuştan indiği sırada dolmuşun hareket etmesi üzerine düşmesi sonucu basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması şeklinde meydana gelen olayda, katılanın 22.10.2015 tarihinde kolluğa giderek bindiği dolmuşun şoföründen şikayetçi olduğu, ancak şoförün kim olduğunu bilmediği, 08.12.2015 tarihinde tekrar kolluğa giderek yaralanmasına neden olan sanık dolmuş şoförünün idaresindeki dolmuşa tekrar bindiğini ve sanığa 20.10.2015 tarihinde meydana gelen olaydan bahsettiğini ancak sanığın kabul etmediğini belirterek dolmuş plakasını bildirdiği, sanığın hiçbir aşamada suçlamayı kabul etmediği, görgü tanığının ne dolmuş plakasını ne de şoförü bilmediğini beyan ettiği, olay yerini gösteren kamera kaydı bulunmadığı gibi sanığın suçu işlediğine dair katılan beyanı dışında herhangi bir delil de bulunmadığı gözetilerek, sanığın atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilememesi nedeniyle şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince atılı suçtan sanığın beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.