17. Ceza Dairesi Esas No: 2018/5990 Karar No: 2019/8006 Karar Tarihi: 23.05.2019
Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/5990 Esas 2019/8006 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkumiyet hükümleri temyiz edildi. Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezası nedeniyle bu suçla ilgili temyiz reddedildi. Hırsızlık suçuyla ilgili ise, katılanın aracından akü, mazot, fatura ve irsaliye çalınması eylemi sanık tarafından gerçekleştirildiği iddiası kabul edilerek mahkumiyet kararı verildi. Ancak ilk eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğine ilişkin kesin ve inandırıcı delil bulunmaması nedeniyle hırsızlık suçuyla ilgili mahkumiyet kararı bozuldu. Ayrıca, ikinci eylemin tamamlanmamış olması nedeniyle sanık hakkında TCK’nun 35. maddesi uygulanması gerektiği ve cezada artırım yapılması gerektiği gözetilmediği için karar bozuldu. 6217 sayılı Yasa\"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereği doğrudan hükmolunan adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün değildir. TCK’nun 35. maddesi, eylemin tamamlanmamış olması hâlinde cezanın indirilmesini veya hiç hüküm kurulmamasını düzenler. TCK’nun 142/1
17. Ceza Dairesi 2018/5990 E. , 2019/8006 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanık ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü: I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde; Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık ...’ın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE, II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde; 1-Katılanın arıza nedeniyle yol kenarına parkedilmiş olan kamyonundan 06.03.2014 günü cam kırılmak ve kapı zorlanmak suretiyle girilerek bir 3 adet akü, 300-350 lt mazot, fatura ve irsaliye çalındığının farkedildiği ve kolluk tarafından tanzim edilen 06.03.2014 tarihli olay yeri inceleme raporu ile de bu hususların tespit edildiği, katılan ...’nın 07.03.2014 günü 00.00 sıralarında kontrol amaçlı aracının yanına gittiğinde içerde sanık ..."ın aracın teybini sökmeye çalışırken gördüğü sanığın olay yerinden kaçtığı dikkate alındığında; 06.03.2014 tarihli ilk eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğine ilişkin her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmamasına rağmen sanık tarafından gerçekleştirildiğinin kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi, 2-İlk eylemi sanığın gerçekleştirmediği kabul edildiği takdirde, katılan ...’nın sanığı araç içerisinde teybi sökmeye çalışırken görmesi üzerine sanığın olay yerinden kaçması şeklinde gerçekleşen eylemin tamamlanmamış olması nedeniyle sanık hakkında TCK’nun 35. maddesinin tatbik edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, 3-07.03.2014 günü 00.00 sıralarında gerçekleşen eylemin gece sayılan zaman dilimine tekabül ettiği anlaşılmakla, TCK’nun 142/1-e maddesi uyarınca hükmolunan cezadan aynı Yasa"nın 143. maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 23.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.